Τα blues τού Αυγούστου
Καριέρα
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των μεγάλων ευκαιριών. Να σχεδιάσεις την επόμενη χρονιά ερήμην των ανταγωνιστών. Να διεκπεραιώσεις την εργασία που ο όλος ο κόσμος θα χρειαστεί από Σεπτέμβρη, αλλά προς το παρόν κανείς άλλος δεν ασχολείται, λόγω μπάνιων. Να διπλασιάσεις την αξία τού βιογραφικού σου μέσα σ’ ένα μήνα. Ή να κάθεσαι και να γράφεις μαλακίες για να αισθανθείς λιγότερο κορόιδο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κατεβάζουν μπύρες δίπλα στην παραλία και ξεμοναχιάζονται από έκφυλες τουρίστριες σε δροσερά νησιά.
Υγεία (σωματική/ψυχική)
Μερικά μπανάκια χρειάζονται, είναι η αλήθεια: σε κρατούν υγιή τον ακόλουθο χειμώνα. Αλλά δεν πειράζει, αφού διπλασιάζεις την αξία του βιογραφικού σου κάθε Αύγουστο, θα έχεις μπόλικα λεφτά για τους γιατρούς.
Είναι και αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν happy place, το μέρος όπου ταξιδεύει η σκέψη μας όταν το άμεσο περιβάλλον γίνεται ανυπόφορο. Το δικό μου happy place είναι οι παραλίες των Χανίων, εκεί όπου μεγάλωσα. Στα 18 έφυγα από το πατρικό μου για να δουλέψω σκληρά και να βγάλω λεφτά, ώστε να μπορώ να εκπληρώνω το μεγάλο μου όνειρο κάθε καλοκαίρι: διακοπές στα Χανιά.
Έτσι λοιπόν, το κεκτημένο το μετέτρεψα σε στόχο. Αυτό είναι το αληθινό υπαρξιακό πρόβλημα τα τελευταία 60 χρόνια.
Σεξ
Ο Αύγουστος είναι επίσης ο μήνας που οι γυναίκες αρχίζουν να ψάχνουν πάλι για ταίρι. Έχω δύο θεωρίες πάνω σε αυτό, προς το παρόν: ψάχνουν για κάποιο να πάει για διακοπές μαζί τους ή αρχίζουν να ανησυχούν για τη μοναξιά τού επερχόμενου χειμώνα. Μια φίλη μου υποστηρίζει ότι απλώς έχουν καύλες. Της είπα ότι είναι κυνική. Μου είπε ότι τότε θα βρει κανέναν άλλο να την ανακουφίσει.
Οπότε σε πλησιάζουν. Ζητούν συγκεκριμένα πράγματα: θέλουν να έχεις λεφτά, να έχεις ελεύθερο χρόνο και διάθεση για ταξίδια. Βέβαια, όποιος άνδρας έχει λεφτά δεν έχει ελεύθερο χρόνο, εκείνος που έχει ελεύθερο χρόνο δεν έχει λεφτά, και οι λίγοι που κατόρθωσαν να διαθέτουν και τα δύο είναι τόσο κουρασμένοι, που θέλουν απλώς να την αράξουν σε καμιά λίμνη για ψάρεμα. Δυστυχισμένο φύλο οι γυναίκες.
Κι αν εσύ δεν έχεις τίποτα από αυτά που ζητούν εκείνες, δεν ήρθε κι η καταστροφή: είσαι ο ιδανικός αντι-σύντροφος και καμιά δε θα ‘χει λόγο να σου κάνει τη δύσκολη˙ αρκεί να έχεις αποδεχτεί την κατάστασή σου.
ΥΓ. Υπό τους ήχους των Going Through.
23 comments:
ok.Αυτό ήταν το πιο θλιμμένο ποστ που διάβασα σήμερα. Δεν έχω να σου πω τίποτα though. Μόνο ένα ζεστό "γεια".
:(
Λεει ομως αληθειες...
Γεια και απο μενα
:)
Απλα ο Αυγουστος αν το καλοσκεφτουμε ειναι μηνας των μεγαλων αποφασεων...
Καλησπέρα.
Ο Αυγουστος είναι νομίζω ο μήνας που επειδη πλέον τους έχει όλους λιώσει η ζέστη του Ιουλίου δεν κάνει σε κανένα κέφι ούτε να κουνήσει το δακτυλάκι του.
Οσο γιατί τον Αυγουστο ξυπνά η λίμπιντο και ψάχνουν για ταίρι ΚΑΙ οι γυναίκες, αυτό μάλλον οφείλεται πρώτον στην ζέστη-Θερμότητα που φέρνει κοντά τους ανθρώπους (στις ψυχρές χώρες οι σχέσεις είναι διαφορετικές) και δεύτερο στον ήλιο που δείχνει τους ανθρώπους ομορφότερους (και επίσης μπόλικη γυμνή σάρκα εκτεθειμένη στα βλέματα).
Μια καλησπέρα πέρασα να πω.
Πότε φεύγεις (αν δηλαδή...) για διακοπές;
:-)
lolol!
νομίζω είναι το πιο διασκεδαστικό σου post (οδηγία: μην το παρεις αρνητικά αυτό)
κυνικό, πικάντικο, έξυπνο, ειρωνικό, αστείο, ρομαντικό
(για το τελευταίο που ίσως κάποιος να μην το καταλάβει, νομίζω είναι απλό. Μόνος κάποιος ρομαντικός θα τα έβλεπε όλα αυτά ντε και καλά ως μειονεκτήματα.)
Μπορώ να ζητήσω και άλλα τέτοια posts?
Ζητάω!
Κωσταντίνα, καταγράφεται και εκτιμάται. Καλημέρα!
Εργοτελίνα, γειά και σ' εσένα, συντέκνισσα.
Πρέζα TV, φοβάμαι πως ό,τι είδους αποφάσεις και να πάρω, πάλι κάτι δε θα μου πηγαίνει καλά. Όχι επειδή είμαι μίζερος (που δεν πιστεύω ότι είμαι), αλλά επειδή το τέλειο δεν υπάρχει πουθενά. Είναι κάπως απογοητευτικό, αλλά θα επιζήσω.
Debby, απλώς νομίζω ότι η ανδρική λίμπιντο είναι πιο flat με τους μήνες. Από εσάς τις γυναίκες περιμένω να απαιτήσετε να φοράμε ακόμα λιγότερα κι εμείς οι άνδρες, γιατί προς το παρόν κωλώνουμε (δεν έχουμε φτάσει στα δικά σας επίπεδα)˙ και βράζουμε.
Λούσυ, καλημέρα! Πολλές αλλαγές παρατηρώ τώρα τελευταία.
Το αν θα πάω διακοπές θα εξαρτηθεί από το πώς θα πάει η δουλειά. Έτσι πάνε αυτά.
Εύη, μπα, συνεχίζω να πιστεύω αυθαίρετα ότι προτιμάς τα άλλου είδους ποστς :)
Ρομαντικός, ε; Λες;!
"Στα 18 έφυγα από το πατρικό μου για να δουλέψω σκληρά και να βγάλω λεφτά, ώστε να μπορώ να εκπληρώνω το μεγάλο μου όνειρο κάθε καλοκαίρι: διακοπές στα Χανιά.
Έτσι λοιπόν, το κεκτημένο το μετέτρεψα σε στόχο. Αυτό είναι το αληθινό υπαρξιακό πρόβλημα τα τελευταία 60 χρόνια".
Νομίζω δε μπορούμε να θεωρήσουμε "κεκτημένο" κάτι που μας δόθηκε από τύχη. Το εδώ το εκεί ή στα Χανιά είναι κάτι που δεν κατακτήσαμε, απλά βρεθήκαμε εκεί από συμπτώσεις. Κατακτούμε ό,τι επιλέγουμε αφού διαγράψουμε μια τροχιά.Ετσι αφήνουμε από επιλογή τα Χανιά για κάτι άλλο και επιστρέφουμε στα Χανιά πάλι από επιλογή, οπότε μπορούμε να λέμε ότι τα κατακτήσαμε.
Μου φαίνεται περίεργο πώς από την αρχή είχες βάλει ως στόχο την επιστροφή στα Χανιά- έστω και σαν τόπο διακοπών.
Αυτό θα σήμαινε ότι κάπου βαθιά μέσα σου ήξερες ότι είναι ο σκοπός και ότι απλά για την ιδέα έκαμες όλη τη διαδρομή. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να σημαίνει ότι η τύχη που μας τοποθετεί κάπου δεν είναι απλή τύχη αλλά κάποιου είδους σοφία που ωστόσο δεν τιμούμε. Η, διαφορετικά, ότι για να την εκ-τιμήσουμε πρέπει οπωσδήποτε να διανύσουμε μια διαδρομή.
Καταλήγοντας, κεκτημένα μάλλον δεν υπάρχουν παρά μόνο μέσα σπό έναν στόχο. Ο τροχιά μας όμως φαντάζει σαν χαιρέκακο αστείο κάποιου που μας εβαλε να γυρίζουμε γύρω από την ουρά μας. Ο κύκλος: το τέλειο σχήμα, σου λένε μετά....:)
Το black humor σου εδώ χτυπάει(ή κτυπάει:ρ) κόκκινο..
Ισοπεδώνεις όμως λίγο,ε;(σχετικά με τις γυναίκες).Ο Αύγουστος, βέβαια, όλα τα ισοπεδώνει..και τις εξαιρέσεις;)Οπότε δε διαφωνώ πολύ:)
Ντιάνα,
Νομίζω δε μπορούμε να θεωρήσουμε "κεκτημένο" κάτι που μας δόθηκε από τύχη.
Διαφωνώ, αλλά πέρα από αυτό: το "κέκτημαι" σημαίνει "έχω στην κατοχή μου" και νομίζω ότι "κεκτημένο" σημαίνει όχι μόνο "αποκτημένο", αλλά και "κάτι που έχω στην κατοχή μου". Με αυτήν την έννοια το έχω χρησιμοποιήσει (κι όχι με την έννοια των απεργών: αυτά που αποκτήσαμε με αίμα, κλπ).
Μου φαίνεται περίεργο πώς από την αρχή είχες βάλει ως στόχο την επιστροφή στα Χανιά- έστω και σαν τόπο διακοπών.
Αυτοσαρκαζόμουν σε εκείνο το σημείο. Δεν το είχα βάλει ως στόχο από την αρχή, απλώς μου προέκυψε ως στόχος στην πορεία...
Είναι αυτό που λες, ότι για να την εκ-τιμήσουμε πρέπει οπωσδήποτε να διανύσουμε μια διαδρομή. Aυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλω να ζήσω στα Χανιά (-->δε θέλω). Αλλά όπως και να το κάνουμε, η κατάσταση είναι λίγο αστεία.
Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να σημαίνει ότι η τύχη που μας τοποθετεί κάπου δεν είναι απλή τύχη αλλά κάποιου είδους σοφία που ωστόσο δεν τιμούμε.
Δε συμφωνώ έτσι, Ντιάνα. Αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι μερικές γέφυρες με το παρελθόν μας καταστρέφονται δύσκολα. Έτσι προκύπτουν και οι κύκλοι που λες.
Μπλιμ,
Ναι, ισοπεδώνω λίγο. Βαριόμουν να αρχίσω να λέω "υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, κλπ". Εξαιρέσεις υπάρχουν σχεδόν στα πάντα, οπότε πιο λογικό μου φαίνεται να το τονίζω όταν δεν υπάρχουν εξαιρέσεις κι όχι όταν υπάρχουν.
Το ήξερα ότι θα το εκτιμήσεις το κείμενο :)
Μηπως και εμεις οι αντρες τον Αυγουστο γινομαστε λιγοτερο απαιτητικοι;
Μηπως λεμε ας μην εχει πτυχια, ας μην επικοινωνουμε βαθια και ας μην κανουμε βαθιες συζητησεις, ας αγκαλιαστουμε τωρα κατω απο το φεγγαρακι και τα ξεμπλεκουμε απο Σεπτεμβριο;
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των μεγάλων ευκαιριών! Κι αυτό γιατί κατά έναν παράξενο τρόπο όλοι ελπίζουν για την μεγάλη αλλάγή της ζωής τους! Εντέλει όλο αυτό (ελπίδα + ευκαιρία+ αλλαγή) οδηγεί σε έναν μονόδρομο για τον καθένα: ή επαγγελματική ή ερωτική επιτυχία!
Ουσιαστικά όμως κανένας δεν γεύεται μια τέτοιου είδους πραγματικότητα!Απλά εκτός "προγράμματος" είναι πιο εύκολο να εκφράσει κανείς δυνατά το ευχολόγιο του έχοντας δίπλα του και την θέρμη ενός ξένου σώματος - του καλοκαιρινού έρωτά του!
Τα ευρήματα σε όποια ζητούμενα δεν εγκλωβίζονται σε χρονικές περιόδους! Μια εκδοχή είναι να τα επιθυμεί κανείς διακαώς διαρκώς ανγνωρίζοντας την διαφορετικότητα του τρόπου της αφίξεως τους:με κυνικότητα, με γέλιο, στο τράμ, κάτω από το φεγγάρι, με θλίψη, στο γραφείο, με σιωπή....κοκ. Και ο τρόπος της υποδοχής τους συνιστά την προσωπική επιτυχία! Χωρίς να μπαίνει στη μέση κανένος είδους σχόλιο πάνω σε αυτή από κανέναν! Ως δια μαγείας είναι τόσο πλήρως ορατή προς όλους.
Μακάρι οι επιθυμίες σου να γίνουν πραγματικότητα, αλλά πρόσεξε και τι εύχεσαι, μπορεί να βγεί πραγματικό!
Καληνύχτα, Λ.Ν
Πρώην Καλιφορνέζε,
γενικά παίζει κι αυτό. Απλά εγώ δεν το χειρίζομαι έτσι, τουλάχιστον όχι πια.
Λ.Ν,
"επαγγελματική ή ερωτική επιτυχία!"
Αυτό το "ή" προσπαθώ να το μετατρέψω σε "και" από τότε που με θυμάμαι. Δεν τα έχω καταφέρει.
"πρόσεξε και τι εύχεσαι, μπορεί να βγεί πραγματικό!"
Προσέχω, προσέχω... αλλά δυστυχώς αυτός ο κίνδυνος με αποφεύγει!
Τhrass τα είπες όλα...συνοπτική αφήγηση όλο νόημα! Να υποψιαστώ οτι επιχείρησες ν' αυξήσεις το ειδικό βάρος και στο δικό σου cv και εμπνεύστηκες το θέμα ή το είδες το φαινόμενο καλοκαιρινή εργασιοπληξία σε άλλους; Μέσα μου εύχομαι να ισχύει το δεύτερο και να έχεις κάνεις τα απαιτούμενα μπάνια για ένα χειμώνα με λιγότερα κρυώματα...;)
Όταν ο σουρεαλισμός συναντά τις παχίες μύγες , το γεμάτο φεγγάρι και την αναμόνη της καινούριας αρχής.
εύγε
Ladychill,
Από τη δική μου κατάσταση πήρα την αφορμή. Τελικά κατάφερα (μιλάμε για άθλο) να πάω για 5 μέρες στα Χανιά, κάτι είναι κι αυτό. Τρία μπανάκια and that's it, δε μαύρισα, αλλά τουλάχιστον κοκκίνισα. Υeah. Ελπίζω εσύ να τα πήγες καλύτερα.
Evie,
Thank you, thank you... για να δούμε τι σόι μαγειρική πρεσβεύεις (η ουσία βρίσκεται στη γέμιση).
Πολύ μου άρεσε :) Αληθινό..μέχρι το σημείο που μιλάς για τις γυναίκες δηλαδή ;) Ε, ξέρεις κι αυτές τα ίδια προβλήματα έχουνε..άσε που από αυτές για κάποιο λόγο
αναμένεται να έχουνε πάντα χρόνο ..never got that ...
ps: Υπό τους ήχους του I am not sorry του Morrisey.
Thank you, mm! Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι όταν μού σχολιάζουν παλιά κείμενα.
Ναι, δε διαφωνώ, απλώς δε νομίζω ότι έχω κάτι να προσφέρω περιγράφοντας τα προβλήματα των άλλων ;)
YΓ. Doh! Ποτέ σε συμπάθησα την ηχητική επιπεδότητα αυτού τού κομματιού. Στιχουργικά όμως...
Σχόλιο μπαγιάτικο -το έσετειλα νωρίτερα αλλα δεν εμφανίστηκε στο blog σου, ίσως λόγω του link. Πάιζει να το άφησα και σε άλλο post..Αλλά έιναι ακόμα στο notepad μου οπότε
ξαναπροσπαθώ...
Έλεγα λοιπόν
Ω, απλά ήθελα να πω οτι είναι κοινά προβλήματα και αν το διάβαζε ένας εξωγήινος θα σχημάτιζε λάθος άποψη:)
Ο σχολιασμός στα παλια κέιμενα δεν ενδείκνυται και πολύ, γιατί ασύνειδα νιώθεις οτι δεν αφορα τον συγγραφέα πλέον, το έχει προσπεράσει.
Ο σχολιασμός σε αυτό το κείμενο (και όχι σε άλλα που μου άρεσαν πολύ -indirect flattering) έιναι οτι επικράτησε ο Αύγουστος και όχι το 2006.
Direct flattering: Είναι δεύτερη φορά που τυχαία έρχομαι στο blog σου. Το θυμήθηκα αφου διάβασα 3-4 posts. Once more σκέφτηκα οτι έχω βαρετά
consistent γούστο. Και μετά μου ξανάρθαν αυτά που είχα σκεφτέι και τότε. Ότι έιναι ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις (ακόμα και αν διαφωνεί κανείς, ακόμη και αν ήταν εκεί και δε του βγήκε πουθενά)
και promising -"the dirtiest of all dirty words" (ατάκα απο ταινία)
και τολμώ να πω inspiring (ίσως απλά λόγω δικόυ μου inspiration lack και thirst)
ps: Η αναγκαία συνθήκη για να μου αρέσει ένα τραγούδι είναι οι στίχοι indeed. Yπό τους ήχους και τους στίχους του Χαμήλοί Χαρταετοί του Χαρούλη γιατί τους πιο καλούς δε θέλεις να τους δεις
να τελειώνουν.
Σωστά το είχες αφήσει, μου ήρθε με mail αλλά δεν εμφανίστηκε στο blog -δεν ξέρω γιατί.
Σπάνια γράφω αυθόρμητα, συνήθως ασχολούμαι με θέματα που με βασανίζουν διαχρονικά. Αλλά καταλαβαίνω ότι σε πολλά blogs μπορεί να ισχύει αυτό που λες.
Στα κοπλιμέντα σκίζουμε, έτσι; :)
Σ' ευχαριστώ!
Aντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα με lack of inspiration, καλή τύχη και στους δυο μας.
Έχεις ιστοσελίδα; Ειδικά για αυτό το "ακόμα και αν ήταν εκεί και δεν του βγήκε πουθενά" θα μ' άρεσε να μάθω παραπάνω- αλλά όχι εδώ, εκεί που ταιριάζει.
Αν έχεις τόσο consistent γούστο, τότε την επόμενη φορά να έρθεις επίτηδες!
Ωραίο το κομμάτι, δεν το γνώριζα. Πολύ ωραίο. Δίνω περισσότερο βάρος στον ήχο, αλλά αυτό συνδυάζει και τα δύο.
Post a Comment