Το χέρι που σε θρέφει
Η ευγνωμοσύνη
Ο καλός υπηρέτης Βέηξ ήταν πάντα υπόδειγμα υπηρέτη. Φρόντιζε το αφεντικό του, τον κ. Λάσε, όσο καλύτερα μπορούσε, σαν καλός γυιός που φροντίζει το γέρο πατέρα του.
Ήταν το ότι ένιωθε ευγνωμοσύνη; Όταν είχε μείνει ορφανό, ο κ. Λάσε τον πήρε στη δουλειά, και έτσι του επέτρεπε να θρέφει το μικρό του αδερφό σε πολύ δύσκολους καιρούς.
Ή απλώς προσπαθούσε να κρατήσει τη θέση του;
Πάντως, από τους υπηρέτες του προσωπικού, ο Βέηξ ήταν ο πιο εργατικός και αποφασιστικός στη διεκπεραίωση των υποθέσεων του σπιτιού.
Η εποχή της μεγάλης έλλειψης τροφής τούς βρήκε όλους απροετοίμαστους. Ο κ. Λάσε αναγκάστηκε να απολύσει όλο το υπόλοιπο προσωπικό και να κρατήσει μόνο το Βέηξ. Τα πράγματα όμως πήγαιναν όλο προς το χειρότερο και επιφανείς οικογένειες της κοινότητας πέθαιναν κυριολεκτικά της πείνας. Κάποιο πρωί, ο κ. Λάσε κάλεσε τον καλό υπηρέτη στο γραφείο του. “Παιδί μου, ήρθε η ώρα να με ξεπληρώσεις για ό,τι σου έχω προσφέρει”.
Ο καλός υπηρέτης Βέηξ κοίταξε το τσεκούρι που επιτάχυνε προς το κρανίο του. Λίγο πριν το ατσάλι διεισδύσει στις σκέψεις του, αναρωτήθηκε αν ο αδερφός του θα έπρεπε να πάρει εκδίκηση.
Εκείνο το βράδυ, Ο κ. Λάσε δείπνησε ανθρώπινο μπράτσο.
Το αίμα
Όταν ο μικρός αδερφός τού Βέηξ έμαθε τι είχε συμβεί, έγινε έξαλλος. “Θα πάρω εκδίκηση, ο Βέηξ ήταν αίμα μου!”. Πήρε το σπαθί του και κίνησε για τη βίλα τού κ. Λάσε. Πριν βγει από το σπίτι, έλιωσε με την παλάμη του ένα κουνούπι πάνω στον τοίχο. “Kι αυτό αίμα μου ήταν!”.
Ένα μικρό, κόκκινο νησάκι αίματος απλώθηκε γύρω από το άτυχο έντομο, που είχε προλάβει να αναρωτηθεί αν τα άλλα κουνούπια θα έπρεπε να πάρουν εκδίκηση.
-----------
ΥΓ. Υπό τους ήχους του Must των Sinister Waltz (ελληνικό, αγγλόφωνο ροκ, μάλλον της συνομοταξίας της Touch & Go). Θαυμάστε rhythm section! To demo τους διανέμεται δωρεάν, so feel free to share:
Sinister Waltz -Must
20 comments:
Για το αίμα.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα Thrass, αρκετές φορές αναρωτήθηκα τι θα έκανα σε ανάλογη περίπτωση, η απάντηση σου μου μοιάζει πολύ «θεωρητική». Κοίταξε μέσα σου ξανά, ίσως δεις ότι το αίμα είναι ένα πολύ πιο ισχυρό στοιχείο από ότι νομίζεις, μια φωνή που υπαγορεύει νόμους πολύ πιο δυνατούς από αυτόν του «πολιτισμού».
Για την ευγνωμοσύνη.
Αν δε ήξερα τον γράφοντα θα νόμιζα ότι είναι κείμενο σοσιαλιστή. Ίσως το υποσυνείδητο σου αρχίζει να σε οδηγεί στο σωστό δρόμο. :Ρ
Με τη πρώτη ανάγνωση, αυθόρμητα σκέφτομαι ότι δεν είναι το ίδιο το κουνούπι και ο άνθρωπος. Με τη δεύτερη σκέψη όμως, αναρωτιέμαι "γιατί όχι?"
Δεν ξέρω καμία απάντηση...
Υ.Γ. Πάντως κάθε φορά που αναγκάζομαι να δολοφονήσω κάποιο έντομο ή ανάλογο πλάσμα το οποίο δε θέλω να βρίσκεται στο χώρο μου, βλέπω πάντα την ίδια εικόνα: χιλιάδες ζωύφια του είδους που εφονεύθει να έρχονται να ζητήσουν εκδίκηση...
Λένε ότι δεν πρέπει να δαγκώνεις το χέρι που σε θρέφει.
Μήπως τελικά πρέπει να το κόβεις;
ή έστω, να απειλείς ότι θα το κόψεις;
(ποτέ δεν έχω μετανιώσει που σκότωσα κουνούπι)
καλημέρα !
Διαβάζοντας αυτά που γράφεις και χωρίς να έχω ιδέα με τι ασχολείσαι, αναρωτιέμαι αν έχεις χρόνο να γράψεις ένα βιβλίο (βιβλίο όπως μυθιστόρημα). Εκτός αν είσαι ήδη στο χώρο.
GGL,
Απλώς έβαλα κάτω τα γεγονότα, δεν έχω άποψη. Το κείμενο δεν το θεωρώ ούτε σοσιαλιστικό, ούτε αντί-. Άντε να πήρε λίγο το μέρος του κουνουπιού, κι αυτό επειδή μου ξέφυγε :)
Στην πραγματικότητα η σχέση μας με τα χέρια που μας θρέφουν είναι πολύ ιδιαίτερη κι είπα να της ρίξω μια ματιά. Προσπάθησε όμως να το δεις κι από τη μεριά τού κ. Λάσε, έτσι, σαν άσκηση.
Όσο για το αίμα, το ξέρεις ότι είμαι αρκετά παραδοσιακός τύπος. Αλλά το πώς αντιμετωπίζω εγώ τη ζωή μου δεν είναι πάντα το πιο ενδιαφέρον από όλα, ούτε καν για εμένα. Αν το δω το πράμα κάπως αποστασιοποιημένα, οι οικογενειακοί δεσμοί μου φαίνονται ισοδύναμοι με το να υποστηρίζουμε τη Ρουμανία σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα εναντίον της Σουηδίας, μόνο και μόνο επειδή η Ρουμανία είναι πιο κοντά.
Νεράιδα,
Μας βλέπω να αγκαλιάζουμε άλογα κλαίγοντας (βλ. Νίτσε κλπ) :)
Κάποιες φορές φαντάζομαι ότι είμαι εξωγήινος και ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι μυρμήγκια. Και τότε μου φαίνονται αρκετά γελοίοι, με τον τρόπο που σκέφτονται κι αυτά που κάνουν. Μετά θυμάμαι ότι είμαι ένας από αυτούς (αλλά αυτό το τελευταίο κρατά για πολύ λίγο).
Μαρκησία,
Καλημέρα! Όμως, αν ο Βέηξ είχε σκοτώσει τον κ. Λάσε πιο πριν, πώς θα επιβίωνε μέχρι τη δολοφονία του; Και πώς θα έθρεφε τον αδερφό του; Δύσκολα πράγματα, δεν ξέρω, πολύ μπέρδεμα. Όπως είπα και στον GGL, προσωπικά δεν καταδικάζω τον αφέντη, δεν καταδικάζω κανέναν.
Αν ο Βέηξ είχε απειλήσει, απλώς θα είχε αντικατασταθεί, μου φαίνεται. Μάλλον ήταν άτυχος, που κρίθηκε η θυσία του επιβεβλημένη.
Κατερίνα,
Email στο προφίλ μου πάνω δεξιά, για ό,τι θες να μάθεις. Αλλά πρέπει να σου πω ότι τις Κατερίνες δεν τις εμπιστεύομαι πολύ: μια μού είπε κάποτε ότι με αγαπούσε και δεν το εννοούσε :(
Εναλλακτικά, μπορείς να απευθυνθείς στον ατζέντη μου.
:)
Όλες οι θεωρίες είναι πάντα πολύ τέλειες και γκρεμίζονται πολύ εύκολα όταν οι ίδιοι άνθρωποι που τις έφτιαξαν στα πολύ πρακτικά ζητήματα, σε ζητήματα Ηθικής δίνουν πολύ χαζές απαντήσεις που ουδεμία σχέση δεν έχουν με τη θεωρία τους. Γι'αυτό μερικές φορές αναρωτιέμαι για το νόημα της θεωρίας. Ίσως αν λαμβάναμε υπόψιν μας και στη θεωρία και το πολιτισμικό πλαίσιο που καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, να μπορούσε να γεφυρωθεί και το χάσμα μεταξύ θεωρητικού και "πραγματικού" δρώντος. Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι οι θεωρίες αναφέρονται σε ανθρώπους- τέρατα(με μυθικές διαστάσεις).
Αυτό το word verification τί ακριβώς εξυπηρετεί? Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω:/
Μπλιμ-μπλομ,
Καταρχάς, το word verification εμποδίζει τα (αυτοματοποιημένα-διαφημιστικά) spam comments. Τώρα, πόσο άσχημη είναι η κατάσταση με τα spam comments; Δεν ξέρω, γιατί έχω το word verification :)
Έπειτα, για τις θεωρίες, μπορώ να σου πω σε τι εξυπηρετούν εμένα. Έχοντας τη θεωρία μου για τις περισσότερες καταστάσεις, μπορώ να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού την καταπατώ στην πρακτική κι έτσι γνωρίζω πού και γιατί αντιφάσκω. Με βοηθά να συνειδητοποιώ τους συμβιβασμούς μου και να μη μου στρίβει. Τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ να συμβαίνει.
Δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα, αλλά αυτή ισως είναι και η γοητεία τέτοιων κειμένων...
Μάλλον δεν ήμουν εγώ γιατί το έχω πει μία φορά, σε κάποιον που έγραφε καλά, που έλεγε πολλά, είχε μεγάλες πληγές, κακό πατελθόν και διογκωμένο από την άγνοια Εγώ. Το εννοούσα αλλά δεν έχει σημασία. Μη κρίνεις από τα ονόματα, το δικό μου σημαίνει καθαρή αλλά δε σημαίνει και τίποτα. Μεταξύ αγνώστων η ενθάρρυνση ή οι έπαινοι δεν κρύβουν απαραίτητα ή πρωφανή ιδιοτέλεια απλά γίνονται. Ένας φίλος που του έστειλα τις γέφυρες με ρώτησε αν διάβαζες ποτέ Τσαγκαρουσιάνο αλλά δεν καταλαβαίνω πως έκανε το συνειρμό, δε βλέπω ομοιότητα ούτε και θα με ευχαριστούσε να πω την αμαρτία μου. :)
''Με βοηθά να συνειδητοποιώ τους συμβιβασμούς μου και να μη μου στρίβει.'' δε σου στρίβει τόσο εύκολα ειδικά όταν ακροβατείς τόσο επιδέξια στα όρια και αυτά τα λέει ο Hesse!
Παράξενε,
Σ’ ευχαριστώ που προσπάθησες!
Θύμησέ μου να σου στείλω τις πέντε σελίδες σημειώσεων που έχω για το κείμενο :)
Είναι απλώς μια ιστορία με τρία χέρια που θρέφουν και τέσσερα στόματα που θρέφονται.
Καθαρή,
Σίγουρα δεν ήσουν εσύ.
Οι επιρροές πίσω από κάθε κείμενο είναι πολλές και συνειδητές, οι περισσότερες. Καθώς ξαναδιαβάζω τις Γέφυρες όμως, καταλαβαίνω τι εννοεί ο φίλος σου (εκ των υστέρων).
Για την τρέλα, την άποψή μου την έχω καταθέσει λεπτομερώς στο Νέλλυ. Το τεχνικό μέρος του κειμένου θέλει δουλειά ακόμα (δεν αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να το κάνω σύντομο), αλλά νοηματικά με καλύπτει. Ο Έσσε είναι κι αυτός μεγάλη αγάπη.
Παρεμπιπτόντως, δε με λένε Στάθη.
Εγω που είμαι μικροσκοπική και τα κουνούπια δεν τα έχω του χεριου μου, μα μήτε και του ποδιού μου λέω πως το αίμα είναι πάντα αίμα...
Δε στο έχω πεί ποτέ μάλλον αλλά με κάνει να νιώθω πολύ περίεργα ο,το διαβάζω εδώ...αν καταφέρω να βρώ τη λέξη τη σωστή θα τη γράψω κι ας πονάνε τα πόδια μου...
Το κείμενό σου το βλέπω απ' την εξής οπτική γωνιά: Οι σχέσεις εξάρτησης στερούν από το άτομο μεγάλο μέρος της ελευθερίας του, χάνει σχεδόν την ατομικότητά του. Κατά συνέπεια εξαρτάται στο τέλος μόνο από την τύχη, το τι θα επακολουθήσει. Ο Βέηξ στάθηκε άτυχος. Κάπιος άλλος θα μπορούσε να σταθεί τυχερός.
Στην περίπτωσή του Βέηξ δε, η σχέση εξάρτησης ήταν κατά κάποιο τρόπο αναγκαστική επιλογή, οπότε δύσκολο να τον κατηγορήσουμε.
Πάντως δυνατό κείμενο, με έχει βάλει από χθες σε σκέψεις...
Δεσελένε Μαρία,
Ενδιαφέρον αυτό με τη σωστή λέξη, ελπίζω να τη βρεις. Γενικώς, χρειάζομαι λέξεις. Επίσης, σκέφτομαι να αρχίσω να μαζεύω υπογραφές, για να συνεχίσεις με το blog σου.
Αντώνη,
Thanks!
Για το Βέηξ μάλλον έχεις δίκιο με αυτά που λες, έτσι νομίζω κι εγώ. Και σίγουρα δεν είναι για να τον κατηγορήσει κανείς, άλλωστε κι ο ίδιος δε διαμαρτυρήθηκε (θα μου πεις, μπορεί να μην πρόλαβε, αλλά όπως και να έχει, η ιστορία έγραψε ότι δε δήλωσε αδικημένος, μπερδεμένος μόνο).
Κι όπως είπα παραπάνω στη Μαρκησία, προσωπικά δεν κατηγορώ κανένα σε αυτό το κείμενο (ούτε τον κ. Λάσε, βέβαια τα γεγονότα είναι αυτά που είναι και ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του).
Μικρές ιστορίες γραμμένες σαν παραβολές δε λένε πολλά και αφήνουν περιθώριο πολλών ερμηνιών. Τι περιμένεις από αυτό το κείμενο. Πως το αντιλήφθηκαν άλλοι; Πέρα από την αισθητική του αξία τι πιστεύεις ότι έχει να προσφέρει σε σένα ή στον υπόλοιπο κόσμο;
@void
Albert Camus: "Αν θέλεις να γράψεις φιλοσοφία, γράψε μυθιστόρημα."
Στις απλές παραβολές, στους μύθους, μπορείς να βρεις τα πάντα. Αν όντως υπάρχουν πολλές ερμηνείες, το κείμενο έχει ήδη πετύχει πολλά.
Void,
Μπορώ εύκολα να σου πω τι προσφέρει σ' εμένα. Καταρχάς, με βοηθά να ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου πάνω σε ένα θέμα, καθώς το γράφω (κάποιες φορές είναι πιο επιτυχημένες από άλλες, βέβαια).
Επιπλέον, αυτά που γράφω μου κρατούν συντροφιά: πολλές φορές επιστρέφω και ξαναδιαβάζω παλιά μου γραπτά, ειδικά όταν δε νιώθω και τόσο καλά.
Τώρα, για το τι προσφέρουν στους άλλους, εγώ δεν μπορώ να απαντήσω, όπως καταλαβαίνεις. Μ' αρέσει η ιδέα ότι κάποιος μπορεί να δουλέψει στο μυαλό του για λίγη ώρα το τι έχω γράψει, νιώθω ότι βρίσκω άτομα που ενδιαφέρονται για τα ίδια πράγματα. Αλλά όπως είπα, βασικά προσπαθώ να γράφω κείμενα που αρέσουν σ' εμένα τον ίδιο να διαβάζω.
Το συγκεκριμένο κείμενο περιγράφει τις αλληλοεξαρτήσεις μεταξύ τεσσάρων υποκειμένων, με τον τρόπο που τις αντιλαμβάνομαι. Την έμπνευση την πήρα από ένα θέμα της επικαιρότητας, που δεν έχει σημασία ποιό είναι, καθώς προσπάθησα να το δω πιο γενικά. And that's about it.
Παρεμπιπτόντως, συμφωνώ και με αυτά που γράφει ο Αντώνης (άλλωστε "φιλοσοφώ" και "προσπαθώ να ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου" είναι πολύ κοντά). Νομίζω ότι μια δουλεμένη ιστορία είναι πιο κοντά στην αλήθεια από ένα καθαρό δοκίμιο, είναι πιο "πλήρης".
Να συμπληρώσω ότι, στον καιρό που είμαι στα blogs, μερικά σχόλια με έχουν αναγκάσει να δω καταστάσεις από επιπλέον οπτικές γωνίες, γεγονός που είναι υπέροχο από μόνο του. Δηλαδή μου προσφέρονται γνώμες ακριβώς πάνω στα πράγματα που με απασχολούν!
Post a Comment