Χορεύοντας με τη Νύφη

Καμιά φορά συμβαίνουν πράγματα υπέροχα, που μας κάνουν να αισθανόμαστε ανάξιοι και τυχεροί. Το Σάββατο πήγα σε ένα γάμο και χόρεψα με τη Νύφη.

Δεν ήμουν ο γαμπρός, ούτε κουμπάρος. Συνήθως δε χορεύω, αλλά πώς να πεις όχι στη Νύφη, όταν σου ζητά να τη χορέψεις; Απλώς δε γίνεται.

Το Σάββατο η Νύφη ήταν το κέντρο του κόσμου, το αδιαμφισβήτητο και θριαμβεύον παρόν, η ανώτατη ιδεολογία. Ήταν η ομορφιά αυτοπροσώπως, η ενσάρκωση της υπεροχής του γυναικείου φύλου, η απόλυτη σταρ.
Ήταν η Απόλυτη Νύφη.

Και χόρεψε μαζί μου blues. Υπάρχουν ελάχιστοι τρόποι για να σε τιμήσει μια γυναίκα περισσότερο, από το να χορέψει μαζί σου στην ημέρα του γάμου της.

Xόρευα και έτρεμα, όπως και τότε που με παρηγορούσες για τις βλακείες που με δέρνανε ή τότε που φρόντιζες να μη μείνω νηστικό, το βρεγμένο φοιτητούδι. Όχι, τώρα έτρεμα περισσότερο. Αλλά μη μετανιώνεις που με χόρεψες, αυτόν το χορό θα τον θυμάμαι για πάντα.

Σ’ ευχαριστώ, Νύφη. Σου εύχομαι ολόψυχα βίο ανθόσπαρτο. Και να λάμπεις πάντα. Είναι σίγουρο.



ΥΓ. Σχόλια κλειστά.
YΓ2. Το Σάββατο συγκινήθηκε πολύς κόσμος.