Tuesday, August 31, 2010

Κουφάλες, μελλοντικοί αθάνατοι


Δεν ξέρω αν το πήρατε είδηση. Δεν τρέχει και τίποτα: υπάρχει μια μέδουσα που είναι αθάνατη.

Κυρίες και κύριοι, υποδεχτείτε την Turritopsis Νutricula.
Σε κάποια φάση τού βιολογικού της κύκλου η μέδουσα αυτή αναγεννιέται, και ο κύκλος επιτέλους δικαιώνει το όνομά του: συνεχίζει από εκεί που άρχισε.

Με άλλα λόγια, η Turritopsis Νutricula γεννιέται, μεγαλώνει, γερνάει, αναγεννιέται, και πάλι απ΄ την αρχή. Μπορεί όμως να σκοτωθεί ή να αρρωστήσει θανάσιμα (από άλλο αίτιο- εκτός γηρατειών). Δεν είναι, λοιπόν, ακριβώς αθάνατη, αλλά το παλεύει σχετικά αξιοπρεπώς.

Είμαι τόσο συνεπαρμένος από όλα αυτά, που μού είναι τρομερά δύσκολο να μην παρασυρθώ:

- Άραγε, όταν κατανοήσουμε επαρκώς το φαινόμενο, και με την εποχή τού DNA engineering να βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, θα μπορέσουμε να αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε το μηχανισμό αθανασίας τής Turritopsis στον ανθρώπινο οργανισμό;

- Κι αν καταφέρουμε να αντιγράψουμε το μηχανισμό, τι θα χρειαστεί να θυσιάσουμε; Τα γεννητικά μας όργανα είναι το πρώτο που μού έρχεται στο μυαλό.

- Υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να αποφασίσει να μη χρησιμοποιήσει αυτήν τη δυνατότητα, εάν αποδειχτεί εφικτή; H γρήγορη απάντηση είναι: Όχι. Η ιστορία δείχνει πως ό,τι τεχνολογική δυνατότητα υπήρξε ποτέ, την εκμεταλλευτήκαμε. Αργά ή γρήγορα.

- Πιθανότατα: Αργά. Θα υπάρξει καθυστέρηση μέχρι να προετοιμαστεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο χειρισμού (όπως άλλωστε και με την κλωνοποίηση). Αν και όταν οι άνθρωποι σταματήσουν να πεθαίνουν από γηρατειά, θα πρέπει να υπάρξουν ιδέες για τη διαχείριση του υπερπληθυσμού. Ίσως χρειαστεί να απαγορευτεί η αναπαραγωγή. Ή να επιτρέπεται μόνο για αντικατάσταση ανθρώπων που πέθαναν κατά λάθος.

- Φυσικά, όλα αυτά δε θα αφορούν εμάς. Μιλάμε για επόμενες γενιές, αρκετά μακριά στο μέλλον.

- Με άλλα λόγια: αν υπάρξει πάρτυ, δε θα είμαστε καλεσμένοι.

- Δε νιώθετε κάπως μαλάκες που θα πεθάνετε, αν υποθέσουμε ότι λίγες γενιές αργότερα οι άνθρωποι θα σταματήσουν να πεθαίνουν;

- Σκεφτείτε τον τελευταίο που θα πεθάνει από γηρατειά. Τα τελευταία του λόγια θα είναι: «Πτού!, ρε γαμώ.»

- Προσωπικά, έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα τού θανάτου, αλλά αυτό δεν αποτελεί παρηγοριά: ο θάνατος θα συνεχίσει να υπάρχει, απλώς δε θα είναι τόσο υποχρεωτικός.

- Κουφάλες, μελλοντικοί αθάνατοι.

- Εμείς προσπαθούμε να φυλακίσουμε και να διαιωνήσουμε τα νιάτα σε φωτογραφίες, ναι, σε φωτογραφίες, διάολε, ενώ οι επόμενοι θα ζουν περιοδικές νεότητες σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Φανταστείτε πόσο γελοίοι θα τούς φαινόμαστε.

- Φανταστείτε, επίσης, με πόσες γυναίκες θα μπορούσατε να πάτε, αν ξαναγινόσαστε νέος μερικά δισεκατομμύρια φορές. Μπορεί να το έριχνα τελικά εκείνο το ξανθό.

- Εκείνοι που κάποτε θα σκοτώνονται ενώ θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, ίσως να νιώθουν ακόμη πιο μαλάκες από εμάς.

- Θα επιστρέψει τότε και η θανατική ποινή, ειδικά για τούς δολοφόνους. Έχετε καμιά αντίρρηση;

- Άνθρωποι αθάνατοι από γηρατειά, αλλά θνησιμαίοι από οτιδήποτε άλλο. Τους κόβω να γίνονται υποχόνδριοι.

- Σε αυτή τη φάση, τουλάχιστο, δε νιώθω υποχρεωμένος να κόψω το κάπνισμα.

- Τι νομίζετε: μοιάζει μάλλον δύσκολο ο αναγεννημένος οργανισμός να διατηρεί τις μνήμες των προηγούμενων ζωών του.

- Αλλά, έτσι που προχωρά η τεχνολογία, πιθανώς να μπορούμε να αποθηκεύουμε τις μνήμες μας σε τσιπάκια, που θα μάς εμφυτεύονται σταδιακά καθώς μεγαλώνουμε στον επόμενο κύκλο.

- Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Σκεφτείτε να είστε αγόρι 9 χρονών με αναμνήσεις από όργια με μοντέλες. Δε θα περάσετε όμορφα για κάποιο διάστημα.

- «Νίκο, είμαστε μαζί εδώ και 6’000 ζωές. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε τη σχέση μας πιο σοβαρά;»

- Το σίγουρο είναι πως η ιδέα τής αιώνιας επιστροφής τού Νίτσε θα αποκτήσει άλλη υπόσταση.

- Μεγάλο ποσοστό από εσάς τσαντίζεται που δε θα προλάβει την αθανασία. Κάποιοι ζηλεύετε τόσο, που αν ήταν στο χέρι σας θα απαγορεύατε την αθανασία δια παντός. «Ή και εγώ ή κανείς!». Από εδώ και στο εξής, θα σάς αποκαλώ «σοσιαλιστές».

- H δικαιολογία που θα χρησιμοποιήσετε για να καλύψετε το φασίστα μέσα σας, θα είναι αυτή: «Οι έρευνες δείχνουν ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών μπορεί να αυξηθούν».

- Το ότι το σύμπαν αναμένεται να έχει περιορισμένο (αν και τεράστιο, για τα δικά μας μέτρα) χρόνο ζωής, είναι κι αυτό μια παρηγοριά για εσάς: μπορεί κάποιοι κάποτε να ζήσουν μέχρι το τέλος τού σύμπαντος, αλλά όχι πολύ περισσότερο.

- Σκεφτείτε τον αθάνατο εκείνον που θα γεννηθεί λίγο πριν το σύμπαν καταρρεύσει. Μάλλον θα βάλει τα κλάματα.

- Όπως και να ‘χει, ακόμη κι αν αρχικά απαγορευτεί η αθανασία, αργότερα θα νομιμοποιηθεί από εκείνους που θα μπορούν να την εκμεταλλευτούν. Η απαγόρευση θα είναι απλώς για να πεθάνουν οι προηγούμενοι χωρίς πίκρα.

- Εν τω μεταξύ, μπορεί να καταφέρουμε να αναστρέψουμε και το βιολογικό κύκλο τού σύμπαντος.

Τι απίστευτα συναρπαστικά που είναι όλα αυτά!


ΥΓ. Υπό τούς ήχους τού All over the world των Pixies.

36 comments:

Anonymous said...

Κι αν καταφέρουμε να αντιγράψουμε το μηχανισμό, τι θα χρειαστεί να θυσιάσουμε; Τα γεννητικά μας όργανα είναι το πρώτο που μού έρχεται στο μυαλό.





Τα γεννητικά μας όργανα είναι το πρώτο πράγμα στο μυαλό σου έτσι κι αλλιώς.

Swell said...

Mπράβο σου Ανώνυμε, είναι εκπληκτική η ικανότητά σου να πιάνεις την κεντρική ιδέα.

Στο θέμα μας τώρα, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ότι η πλήξη σκοτώνει. Κι αν καταφέρουμε να ζούμε αιωνίως, θ' αρχίσουμε ν' αυτοκτονούμε από την πλήξη.

Thrass said...

Ανώνυμε, αυτή είναι η δική μου γοητεία. Η δική σου είναι το χιούμορ.


Swell,

Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος. Όπως και να έχει, η αυτοκτονία θα είναι πάντα μια επιλογή, όταν βαρεθούμε.

paperflowers said...

Ο θάνατος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξης σε όλα τα επίπεδα, τον έχουμε απόλυτη ανάγκη γι'αυτό τον φοβόμαστε τόσο..

Τα'χει πει όλα ο Μισέλ άλλωστε..
:-)

http://www.books-in-greek.gr/booksingreek/product.asp?pf_id=114975&pr_type=outer

Thrass said...

Paperflowers,

Δεν ξέρω αν συμφωνώ. Έχουμε μάθει να βιώνουμε και να ερμηνεύουμε τη ζωή στη βάση τού ότι πεθαίνουμε, αυτή όμως δεν είναι παρά μία απομονωμένη δυνατότητα. Νομίζω ότι εναπόκειται στους μελλοντικούς αθανάτους να εξερευνήσουν τις δυνατότητες των πολλαπλών ζωών ή και τής αθανασίας (που για εμάς θα παραμείνουν στο πυκνό σκοτάδι).

Από την άλλη, τον Houellebecq δεν τον ξέρω, δείχνει όμως αρκετά ενδιαφέρων! Σ' ευχαριστώ για την παραπομπή.

paperflowers said...

Μπορεί κ να'χεις δίκιο αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι αν είμαστε αθάνατοι θα μπορούμε να εξελιχθούμε με τον ίδιο ρυθμό που το κάνουμε τώρα.. Σε όλα τα επίπεδα, βιολογικό, κοινωνικό, προσωπικό κτλ.
Έχω την αίσθηση ότι θα επικρατούσε μια αδράνεια ακριβώς επειδή ο κόσμος θα αποτελούνταν από τους ίδιους και τους ίδιους..

Τώρα, νομίζω πως ενεργοποιούμαστε με τον τρόπο του ο καθένας, επειδή ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε κι αυτό είναι ένα σημαντικό κίνητρο για να κάνουμε το πέρασμα μας απ'τον κόσμο "σημαντικό", να κατακτήσουμε μια άλφα ποιότητα ζωής, να εκπληρώσουμε όνειρα κτλ..

Θα δείξει.. :-)

mm said...

Μη το διαβάσουν αυτό οι συνδικαλιστές του δημοσίου μόνο και αρχίσουν οι διεκδικήσεις μονιμότητας για όλους τους κύκλους ζωής ;)

Thrass said...

mm, ακούω ότι ετοιμάζονται να ζητήσουν και αναδρομική ισχύ.

μ said...

Wow! Ωραίο!

Λοιπόν, θα αποπειραθώ να δώσω κάποιες κάποιες περισσότερο εκτιμήσεις παρά απαντήσεις σε μερικές από τις απορίες σου (βιολογία η πρώτη σχολή γαρ).

"θα μπορέσουμε να αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε το μηχανισμό αθανασίας τής Turritopsis στον ανθρώπινο οργανισμό;"
Ο μηχανισμός πάνω κάτω είναι γνωστός και υποθέτω τα γονίδια και τα μονοπάτια που συμβάλλουν σε αυτόν. Στον άνθρωπο η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική λόγω της πολυπλοκότητας, των διαφόρων και περισσότερων συστημάτων που αλληλεπιδρούν, αλλά επιπλέον και λόγω του υψηλού προσδόκιμου ζωής που απαιτεί μηχανισμούς ελέγχου τέτοιους που να θυσιάζονται άλλα "καλά".

"Κι αν καταφέρουμε να αντιγράψουμε το μηχανισμό, τι θα χρειαστεί να θυσιάσουμε; Τα γεννητικά μας όργανα είναι το πρώτο που μού έρχεται στο μυαλό."
Τς. Τα γεννητικά μας όργανα είναι τα αφεντικά. Κατά μία θεωρία, τα σώματα των ζώων είναι δοχεία που κουβαλούν τα κύτταρα αναπαραγωγής. Η μετατροπή μας σε είδος που θα αναπαραγόταν ασεξουαλικά (πχ παρθενογένεση) θα μας στερούσε όλα καλά της εξέλιξης!

"Υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να αποφασίσει να μη χρησιμοποιήσει αυτήν τη δυνατότητα, εάν αποδειχτεί εφικτή;"
Απαντάς κι ο ίδιος, καμία μα καμία!

υγ. σόρυ για το σεντόνι!

Thrass said...

Mάνο,

Είναι γνωστό ότι στο παρόν blog απεχθανόμαστε τα σεντόνια, γεγονός που αποδεικνύεται και από το μικρό μέγεθος των κειμένων μου.

Για την αναπαραγωγή, το σκεφτόμουν ως εξής (σημειώνω ότι δεν είμαι βιολόγος): δεδομένου ότι στην "ασεξουαλική αναπαραγωγή", όπως τη λες, παράγεται αναγκαστικά ολόκληρος οργανισμός από ένα άτομο (κι όχι από δύο, όπως στο ανθρώπινο παρόν), φαντάζομαι ότι άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να δώσουν τη θέση τους τελικά σε κάτι ανδρόγυνο -τουλάχιστον. Μέγιστον, θα πρέπει να μετατραπούμε σε μέδουσες.

Ελπίζω να καταφέρουμε να διαπραγματευτούμε μια μέση λύση ή -γιατί όχι- κάποτε να φέρουμε την αθανασία σχετικά στα μέτρα μας.

Αφού λοιπόν έχεις κάποια εμπειρία από τούς τρόπους τής Βιολογίας, χαίρομαι διπλά που ήρθες στην παρέα! Καμιά φορά με απασχολούν τέτοια θέματα (όπως με έχουν απασχολήσει και στο παρελθόν) και οι εκτιμήσεις σου θα είναι πολύτιμες.

μ said...

Καλημέρα. Θα χαρώ πολύ να συζητάμε οτιδήποτε σχετικό με βιολογία, γιατί κ γω λόγω αλλαγής πεδίου στη συζήτηση την έχω μόνο πλέον!

Με την ασεξουαλική αναπαραγωγή δε διασταυρώνονται τα γεννητικά κύτταρα δύο διαφορετικών ατόμων. Δεν υπάρχει δηλαδή τυχαία ανακατανομή των γονιδίων και τα είδη δεν εξελίσσονται με τον ίδιο ρυθμό. Ο άνθρωπος είναι ένα είδος που έχει τρομερή εξέλιξη από τότε που εμφανίστηκε. Αν λοιπόν δεν είχαμε αυτή τη βελτίωση ή όπως λέει ο Δαρβίνος "προσαρμογή", ίσως να ζούσαμε παραπάνω αλλά (α) θα είχαμε μάλλον λιγότερα κύτταρα - άρα ποιος ξέρει τί μορφή θα'χαμε και (β) από νιονιό δε θα λέγαμε και πολλά! Άρα αν είναι να ζω για "πάντα" και να μην μπορώ να ανάψω μια φωτιά, τί να το κάνω! :) Άσε που λόγω μειωμένης "εξυπνάδας", δε θα καταφέρναμε να επιζήσουμε πολύ λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως άγρια ζώα, ιοί, βακτήρια, κλίμα κτλ.

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=3YN2lsrWN34


ταιριάζει περισσότερο.

Την καλησπέρα μου,
Γιάννης


υγ.αθανασία=υπερπληθυσμός=επιτάχυνση εξέλιξης(άγνωστα αλλά αγαπητά χαρτολούλουδα)= ε η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι έπεται, για την ακρίβεια δεν μπορώ καν να το φανταστώ με λογικούς συλλογισμούς. αυτό που θέλω να πιστεύω είναι πως για πρώτη φορά στα χρονικά η επιστημονική εξέλιξη και γνώση και κατ'επέκταση ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας θα προλάβουν τη μαλάκυνση της πολιτικής βούλησης που πιστά επαναλμβάνει τις ιστορικές πατάτες της και η ανθρωπότητα θα σωθεί, θα αποικήσει άλλους πλανήτες και θα προκόψει - αν όχι, θα αφανιστούμε. και τα δοχεία, και τα κύτταρρα αναπαραγωγής που εμπεριέχουν

paperflowers said...

Άγνωστε αλλά εξίσου αγαπητέ Γιάννη, αυτό το υπερπληθυσμός=επιτάχυνση εξέλιξης δεν το πιασα.. Δεν κατάλαβα το λογικό του συνειρμού δηλαδή.. Η πραγματικότητα ως τώρα τουλάχιστον, μάλλον το αντίθετο ποιοτικά δείχνει.

Πάντως αυτό που σκέφτηκα όταν διάβασα τον ενθουσιασμό στα σχόλια σας, ήταν ότι όσο πιο "μακριά από τη φύση" έχουν εξελιχθεί κάποιοι άντρες, τόσο πιο συχνά την επικαλούνται ως δικαιολογία..
;-)

Thrass said...

Mάνο,

Πολύ ενδιαφέρον. Κάνω λάθος ή συνδέεις το μεγαλύτερο προσδόκιμο με απλούστερους οργανισμούς χωρίς νοημοσύνη; Αυτό είναι κάτι επσιτημονικά αναμενόμενο ή απλώς ένα τυχαίο παράδειγμα που έδωσες;

Ας πούμε, ως μη βιολόγος, δε βλέπω το βιο-λόγο να ζούμε λιγότερο (στη βάση τού θανάτου των γηρατειών) λόγω δαρβινικής εξέλιξης. Μπορεί να κατάλαβα λάθος.

Άρα αν είναι να ζω για "πάντα" και να μην μπορώ να ανάψω μια φωτιά, τί να το κάνω! :)

Ναι, ναι, πήγαινε πέσ' τα αυτά στους υστερικούς αντικαπνιστές!


Γιάννη,

Οι μουσικές παρεμβάσεις είναι πάντα καλοδεχούμενες! (μέτριο μου φάνηκε το συγκεκριμένο πάντως, χμ, χμ)

Τίποτα δεν μπορεί να υπερισχύσει τής πολιτικής μαλάκυνσης -τίποτα!


Paperflowers,

όσο πιο "μακριά από τη φύση" έχουν εξελιχθεί κάποιοι άντρες, τόσο πιο συχνά την επικαλούνται ως δικαιολογία..

Εγώ, τουλάχιστον, δεν το 'πιασα αυτό.

Anonymous said...

Γιάννης και πάλι

paperflowers, δεν είναι συνειρμός, είναι συλλογισμός, και μάλιστα λογικότατος αφού βασίζεται σε απλά μαθηματικά 1 ιδιοφυία στους 10 τώρα, x2= 2 ιδιοφυίες στους 20 αν κατακτήσουμε την αθανασία - όσοι περισσότεροι οι έξυπνοι τόση περισσότερη η εξέλιξη αφού θα υπάρχουν περισσότερες ιδέες, ανακαλύψεις, πειράματα, σε λιγότερο χρόνο (εδώ βέβαια παίζουν ρόλο και τα μέσα που διατίθενται σε αυτούς στους ''έξυπνους'' δεδομένης της κοινωνικής τους τάξης και οικονομικής τους κατάστασης - όμως μια ιδιοφυία δύσκολα χάνεται, 20 μέσοι άνθρωποι εύκολα). Το ζήτημα είναι να αξιοποιηθούν αυτα τα αυξάνοντα μυαλά προς τους ορθούς σκοπούς και όχι προς ικανοποίηση της πολιτικής μαλάκυνσης, όπως και μάλλον θα γίνει.


η διαπίστωση σου περί φύσης και άνδρα με βρίσκει σύμφωνο, άνδρα μεν, αλλά σύμφωνο... αν και σπάνια προσπαθώ (ή χρειάζεται) να απενοχοποιηθώ, οπότε οι δικαιολογίες δεν μου είναι ιδιαίτερα εύχρηστες.

paperflowers said...

Γιάννη,
σύμφωνα με το συλλογισμό σου, η κίνα, οι ινδίες κτλ θα έπρεπε να διαθέτουν έναν μέσο όρο ευφυίας ανώτερο από τα υπόλοιπα κράτη κι αυτό να έχει θετικό αντίκτυπο τόσο σ'εκείνους, όσο κ σε μας τους υπόλοιπους.
Μήπως αυτά που έχεις σε παρένθεση, καθώς κι άλλες παράμετροι, μετράνε τελικά πολύ περισσότερο?

Εκτιμώ την αισιοδοξία σου σχετικά με τη "στροφή προς τους ορθούς σκοπούς" αν και υποπτεύομαι πως το "ορθό" οι άνθρωποι το κρίνουμε με πολύ περιορισμένα κριτήρια, δεν μπορούμε αλλιώς άλλωστε..

dianathenes said...

Δεν θα ήταν αφάνταστα βαρετό να ζεις αιώνια; Τουλάχιστον αν ήταν εφικτό να επισκεπτόμαστε άλλους πλανήτες όπου θα ζούσαμε με ΑΛΛΟ τρόπο...και όταν λέω ΑΛΛΟ τρόπο σκέπτομαι άλλο Νόημα ύπαρξης γιατί δεν έχω εντοπίσει προς το παρόν κάποιο παρηγορητικό νόημα ύπαρξης αυτής της ζωής...

Ερώτημα> τι θα γίνει με την Ψυχή; Είναι μόνο ο άνθρωπος ύλη και μνήμη (εγκέφαλος); Δεν θα κουραζόταν η Ψυχή μας αφάνταστα;

υγ. μην με ρωτήσεις τι είναι η Ψυχή. Δεν ξέρω.

Thrass said...

Ντιάνα,

Η αυτοκτονία θα είναι πάντα λύση για αυτούς που βαριούνται. Από την άλλη, ξέρω ένα σωρό άτομα που δε θα τούς πείραζε να ζήσουν "μερικές" ζωές ακόμη.

Ε, το νόημα το "βρίσκει" ο καθένας για τον εαυτό του, έτσι δεν είναι; Κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν πολύ λιγότερο, τώρα ζούμε, ας πούμε, 80 χρόνια, και οργανώσαμε τα πάντα με βάση αυτό το δεδομένο. Φαντάζομαι ότι παρόμοιες προσαρμογές στην ανθρώπινη κουλτούρα θα γίνουν και για την περίπτωση των συνεχόμενων ζωών.

Το βέβαιο είναι ότι ο τρόπος ζωής των ανθρώπων θα αλλάξει ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως αθανασίας. Δε φαντάζομαι τα πράγματα να παραμείνουν ίδια στα επόμενα εκατομμύρια χρόνια. Ή και στα επόμενα διακόσια, ίσως. Θα υπάρξει εξέλιξη. Πολλάκις. Το προς τα πού, δεν μπορώ να το ξέρω.

Για την Ψυχή. Ναι, για εμένα, είμαστε ύλη and that's it (θα έλεγα και ενέργεια, για να είμαι ακριβής, αλλά αυτή είναι μια λέξη που συνήθως παρεξηγείται στην καθομιλουμένη, οπότε τη συμπεριλαμβάνω στην ύλη για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο).

Αλλά ας πούμε ότι αυτό που λες εσύ "ψυχή", εγώ το λέω "κάποιες εγκεφαλικές λειτουργίες" (που συμπεριλαμβάνουν το συναισθηματικό μας κόσμο). Τώρα μπορούμε να συνεννοηθούμε, ίσως. Νομίζω λοιπόν ότι, όπως και να το ονομάσουμε, θα προσαρμοστεί και αυτό στα νέα δεδομένα. Εύκολα ή δύσκολα.

dianathenes said...

Kάπως γρήγορα με ξεπετάς! :)
Μ¨αρέσει που έβαλες το ρήμα "βρίσκει" σε εισαγωγικά. Διότι το νόημα της Ζωής Δεν μπορεί να είναι ατομικό κατά περίπτωση αλλά ΕΝΑ. Εάν λοιπόν δεν μπορεί να ορισθεί ο σκοπός της Ζωής- φιλοσοφικά και πρακτικά- ποιος ο λόγος πολλών διαδοχικών ζωών; Να ζει κανείς απλώς για να ζει σαν αποτέλεσμα της προόδου της επιστήμης; Είναι οπωσδήποτε θελκτικό το να μην πεθαίνεις από γηρατειά, να αναγεννιέσαι αλλά η βιολογική αναγέννηση θα συνόδεύεται και από
τις ανάλογες ψυχικές( ενεργειακές) δυνάμεις; Ερώτημα δεύτερο> έχει η επιστήμη καταλήξει ότι η γήρανση των κυττάρων είναι μόνο μια βιολογική λειτουργία ή υπάρχει υποψία ότι επηρεάζεται και από ενεργειακούς παράγοντες. Νομίζω ότι είναι αποδεδειγμένη πλέον η συμμετοχή ψυχικών παραγόντων σε όλες τις ασθένειες. Επομένως το ψυχικό φορτίο πώς θα αναγεννάται παράλληλα με το βιολογικό; Δύσκολο ερώτημα θέτεις!

Thrass said...

Ντιάνα,

Δε συμφωνώ. Το νόημα τής ζωής το θεωρώ υποκειμενικό.

Βέβαια, μιλώ από την πλευρά ενός άθεου. Αλλά, ακόμη, ας πούμε, κι αν δεχτούμε ότι υπάρχει νοήμων δημιουργός, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε το δικό του σχέδιο ως δικό μας νόημα; Δεν είμαστε. Αλλιώς, δε θα έπρεπε να λέμε ποτέ όχι στον πατέρα μας.

Κατ' εμέ, ο λόγος των πολλών διαδοχικών ζωών είναι περίπου ο ίδιος με το λόγο τής μιας ζωής: να το διασκεδάσουμε! Όπως εννοεί τη διασκέδασή του ο καθένας, φυσικά, δε μιλώ απαραίτητα για πάρτυ και μπίρες.

Οπότε, η δική μου απάντηση στο πρώτο σου ερώτημα είναι η εξής: όταν το καταφέρουμε, θα ζήσουμε πολλές διαδοχικές ζωές επειδή (και αν) το θέλουμε. Ο καθείς για τούς δικούς του λόγους.

Για το δεύτερο ερώτημα. Η γήρανση βασικά είναι νόμος τού σύμπαντος και συνδέεται με το δεύτερο θερμοδυναμικό κανόνα τής Φυσικής (αύξηση εντροπίας). Σύμφωνα με τον ίδιο κανόνα όμως, δεν είναι αδύνατο να αντιστρέψουμε αυτή τη διαδικασία (δηλ. να μειώσουμε τοπικά την εντροπία), αρκεί
να υπάρξει εξωτερική βοήθεια (κάποιου είδους αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μας). (Ακριβώς όπως λειτουργεί το ψυγείο: ψυχραίνει το εσωτερικό του θερμαίνοντας παράλληλα τον κινητήρα του).

Ας το θέσω όσο πιο απλά γίνεται: Επιστημονικά, δεν είναι απαγορευμένο για τα επιμέρους κομμάτια τού σύμπαντος (όπως είναι, πχ, μια μέδουσα ή ένας άνθρωπος) να αναγεννιούνται.

Με την αναγέννηση του οργανισμού, θα αναγεννιέται πιθανότατα και ο εγκέφαλος (οπότε και αυτό που ονομάζεις "ψυχικό φορτίο" θα επανακινεί περίπου από το μηδέν). Μίλησα στο κείμενο για τσιπάκια αναμνήσεων. Σαφώς και θα πρέπει να υπάρξει προσοχή στη χρήση τους, ώστε να μην επιβαρυνθεί η ψυχοσύνθεση του κάθε υποκειμένου με παραπάνω από όσα μπορεί να αντέξει.

Thrass said...

ΥΓ. Ας αφήσουμε την ενέργεια στην άκρη. Η ενέργεια είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο που μετριέται σε μονάδες Joule. Αν θες, Ντιάνα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη "πνεύμα", αρκεί να δεχόμαστε ότι ο καθένας μας μπορεί να την ορίζει διαφορετικά. Για εμένα, ας πούμε, το πνεύμα μου δεν είναι κάτι έξω από το κύτταρά μου, βασικά είναι κάποια κύτταρά μου.

dianathenes said...

Thrass,

Συμφωνώ σε επιστημονική βάση σε όλα όσα λες. Για να είμαι ακριβής, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι γνωρίζεις την Φυσική καλύτερα από μένα και δεν έχω και επιλογή επομένως να διαφωνήσω. Επι πλέον, το βρίσκω αφάνταστα συναρπαστικό να πετύχει η Επιστήμη την αιώνια νεότητα.

Χρησιμοποιώ την λέξη νεότητα και την διαφοροποιώ από την έννοια ζωή.
Η ζωή κατ εμένα εμπεριέχει τον θάνατο είτε περικλείει μια μύγα είτε έναν τυφλοπόντικα. Αν αφαιρέσουμε την έννοια του θανάτου από την ζωή τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ζωή αλλά για μια άλλη κατάσταση άγνωστη σε εμάς την οποία δεν μπορούμε να ορίσουμε με αυστηρά βιολογικά- επιστημονικά κριτήρια.

μ said...

Καλησπέρα.

"Κάνω λάθος ή συνδέεις το μεγαλύτερο προσδόκιμο με απλούστερους οργανισμούς χωρίς νοημοσύνη; Αυτό είναι κάτι επσιτημονικά αναμενόμενο ή απλώς ένα τυχαίο παράδειγμα που έδωσες;".

Μμ όχι, δεν το διατύπωσα σωστά. Υπάρχουν είδη που αναπαράγονται με σεξουαλική αναπαραγωγή, όπως εμείς, και ζουν περισσότερο από εμάς, αλλά και είδη με τον ίδιο τρόπο αναπαραγωγής που ζουν λιγότερο. Γενικά όμως στη φύση η ασεξουαλική αναπαραγωγή εξασφαλίζει μεγαλύτερο αριθμό απογόνων, αλλά μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Κακώς το συνέδεσα με τη νοημοσύνη. Άλλωστε οι έννοιες της νοημοσύνης και της προσαρμογής στη θεωρία της εξέλιξης είναι δυσδιάκριτες.

Ένας από τους λόγους που ζούμε Χ χρόνια ως άνθρωποι είναι αναμφίβολα το περιβάλλον. Άλλωστε ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιοχές στον πλανήτη με το μισό προσδόκιμο ζωής από το δικό μας. Πέρα τώρα από τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα, τα ανθρώπινα κύτταρα δεν είναι αθάνατα. Στη διάρκεια της πεπερασμένης ζωής τους συσσωρεύουν λάθη στο DNA τους που είτε τα νεκρώνουν, είτε τα καθιστούν μη λειτουργικά (εκφυλιστικές ασθένειες όπως Alzheimer's), είτε τα σιωπούν, είτε τα μετατρέπουν σε καρκινικά που διαιρούνται συνεχώς.

μ said...

Έχω αρχίσει να ξεφεύγω, αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Τα τροποποιημένα (μεταλλαγμένα) ανθρώπινα κύτταρα που ξεφεύγουν από τον κυτταρικό έλεγχο, μετατρέπονται λοιπόν σε καρκινικά. Αυτά λοιπόν τα κύτταρα ονομάζονται immortalized. Και ίσως τώρα σου δημιουργηθεί η απορία: άρα μήπως ο μηχανισμός του καρκίνου είναι κοντά στην αθανασία;; Μηχανιστικά σε ένα βαθμό, ναι. Αλλά τα κύτταρα αυτά ζουν εις βάρος άλλων και το τελικό αποτέλεσμα είναι χαοτικό (για να χρησιμοποιήσω και προσφιλή σου ορολογία :)).

Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα τελείως.

Thrass said...

Μάνο, thanks για τις διευκρινήσεις! Δε με μπέρδεψες καθόλου, ήσουν πολύ κατανοητός.

Αυτό με τα καρκινικά κύτταρα δε μού φαίνεται παράλογο σε πρώτη προσέγγιση. Και σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Να ξεφεύγεις, να ξεφεύγεις!

Τhrass said...

Nτιάνα, συμφωνούμε σε αυτό.

Anonymous said...

Προς Thrass
Σε θυμάμαι εσένα, όταν ξεκινούσες δεν υπήρχαν ούτε 50 έλληνες bloggers στο blogspot. Θυμάμαι και «την» paperflowers που παλιότερα υπέγραφε ως Μανταλένα-Παριανός. Καιρό είχα να περάσω απ'δω μέσα, αλλά απ'ότι βλέπω, δεν έχεις ωριμάσει και πολύ στην πενταετία που μεσολάβησε. Το άρθρο σου είναι επιεικώς αφελές και θλιβερό, αλλά, τέσπα, επειδή δε σου αρέσουν τα σεντόνια, δεν θα κάτσω να αναλύσω λέξη προς λέξη όσα έγραψες.

«Ⓐ»

Thrass said...

Well, είναι πάντα ευχάριστο να σε θυμούνται οι άνθρωποι. Όχι, *η* Paperflowers δεν είναι "η" Παριανός.

Γενικώς, όταν χύνουμε δηλητήριο, καλό είναι α) να είμαστε σίγουροι για τα δεδομένα μας για να μη λέμε ό,τι να 'ναι, και β) να στηρίζουμε το δηλητήριο με επιχειρήματα.

Btw, τα σεντόνια μού αρέσουν μια χαρά.

Anonymous said...

Προς Thrass

«Well, είναι πάντα ευχάριστο να σε θυμούνται οι άνθρωποι.»
Να'σαι καλά. Εξάλλου, στο διαδίκτυο όλοι ένα κλικ μακρυά βρίσκεστε.

«Όχι, *η* Paperflowers δεν είναι "η" Παριανός.»
Είσαι σίγουρος; «Την» έχεις δει αυτοπροσώπως;

«Γενικώς, όταν χύνουμε δηλητήριο, καλό είναι α) να είμαστε σίγουροι για τα δεδομένα μας για να μη λέμε ό,τι να 'ναι, και β) να στηρίζουμε το δηλητήριο με επιχειρήματα.»
Πονάνε οι αλήθειες, έτσι; Ε, καλά την άλλη φορά τα «γαλλικά» θα στα πω στη γαλλική με συνοδεία πιάνου!

«Btw, τα σεντόνια μού αρέσουν μια χαρά.»
Ε, άμα είναι έτσι, τότε πάρε μια Πειραϊκή-Πατραϊκή.

«Δεν ξέρω αν το πήρατε είδηση. Δεν τρέχει και τίποτα: υπάρχει μια μέδουσα που είναι αθάνατη.»
Δε θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά όλα αυτά τα έχει πει ο Μάριος Κυριαζής από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν και τα πρωτακούσαμε και στο Ελλάντα. Κάνε και μια έρευνα πρώτα, πριν ποστάρεις το οτιδήποτε· δε βλάπτει.

«Κυρίες και κύριοι, υποδεχτείτε την Turritopsis Νutricula.
Σε κάποια φάση τού βιολογικού της κύκλου η μέδουσα αυτή αναγεννιέται, και ο κύκλος επιτέλους δικαιώνει το όνομά του: συνεχίζει από εκεί που άρχισε.»
Μη βιάζεσαι, υπάρχουν κι άλλα είδη, όπως η συνομοταξία των Βραδυπόρων (Tardigrada), κάποια είδη αποικιακών βακτηρίων, το μεδουσόζωο Ύδρα, κ.α.

«Με άλλα λόγια, η Turritopsis Νutricula γεννιέται, μεγαλώνει, γερνάει, αναγεννιέται, και πάλι απ΄ την αρχή. Μπορεί όμως να σκοτωθεί ή να αρρωστήσει θανάσιμα (από άλλο αίτιο- εκτός γηρατειών). Δεν είναι, λοιπόν, ακριβώς αθάνατη, αλλά το παλεύει σχετικά αξιοπρεπώς.»
Στην πραγματικότητα το rate mortality είναι πολύ υψηλό στο όριο "Hayflick", ακόμα και γι'αυτά τα είδη.

«Είμαι τόσο συνεπαρμένος από όλα αυτά, που μού είναι τρομερά δύσκολο να μην παρασυρθώ:»
Συγκρατήσου, λέμε (εκτίθεσαι δημοσίως)!

«Άραγε, όταν κατανοήσουμε επαρκώς το φαινόμενο, και με την εποχή τού DNA engineering να βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, θα μπορέσουμε να αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε το μηχανισμό αθανασίας τής Turritopsis στον ανθρώπινο οργανισμό;»
Κατά πως τα λένε αυτοί που ξέρουν, μάλλον όχι, εξ'αιτίας της κυτταρικής πολυπλοκότητας του εγκεφάλου μας.

«Κι αν καταφέρουμε να αντιγράψουμε το μηχανισμό, τι θα χρειαστεί να θυσιάσουμε; Τα γεννητικά μας όργανα είναι το πρώτο που μού έρχεται στο μυαλό.»
Τώρα, θα σου'λεγα τίποτα, αλλά ας μη γίνομαι χυδαίος και μετά μιλάς για δηλητήριο…

«Υπάρχει περίπτωση ο άνθρωπος να αποφασίσει να μη χρησιμοποιήσει αυτήν τη δυνατότητα, εάν αποδειχτεί εφικτή; H γρήγορη απάντηση είναι: Όχι. Η ιστορία δείχνει πως ό,τι τεχνολογική δυνατότητα υπήρξε ποτέ, την εκμεταλλευτήκαμε. Αργά ή γρήγορα.»
Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι… όπως εκμεταλλεύτηκαν τις πατέντες του Τέσλα για την ενέργεια μηδενικού κόστους. Μου φαίνεται ότι μάλλον δεν έχεις ιδέα πως λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες και αυτοί που τις ελέγχουν στο παρασκήνιο για λογαριασμό της ελίτ.

«Πιθανότατα: Αργά. Θα υπάρξει καθυστέρηση μέχρι να προετοιμαστεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο χειρισμού (όπως άλλωστε και με την κλωνοποίηση). Αν και όταν οι άνθρωποι σταματήσουν να πεθαίνουν από γηρατειά, θα πρέπει να υπάρξουν ιδέες για τη διαχείριση του υπερπληθυσμού. Ίσως χρειαστεί να απαγορευτεί η αναπαραγωγή. Ή να επιτρέπεται μόνο για αντικατάσταση ανθρώπων που πέθαναν κατά λάθος.»
Βλέπω ότι έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία Ε.Φ., καιρός να διαβάσεις και λίγη ιστορία, ώστε να καταλάβεις ότι κάποια κοινωνικά φαινόμενα δεν καταστέλλονται, ούτε παύουν.

Anonymous said...

«Φυσικά, όλα αυτά δε θα αφορούν εμάς. Μιλάμε για επόμενες γενιές, αρκετά μακριά στο μέλλον.»
Είδες όμως τι *καλά* που περνάμε εμείς οι 7 δις νοματαίοι με όσα μας αφορούν σήμερα, σε σχέση με τους ανθρώπους της νεολιθικής εποχής;

«Με άλλα λόγια: αν υπάρξει πάρτυ, δε θα είμαστε καλεσμένοι.»
Ξύπνα Thrass, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Τα σημαντικά ερωτήματα του ανθρώπου ήταν και παραμένουν τα ακόλουθα: 1) γιατί κάτι, αντί του τίποτα, και 2) τι να κάνουμε. Το πρόβλημά μας είναι διαχρονικά το ήθος, και το ελιξίριο της νεότητας δεν λύνει επουδενί το πρόβλημα αυτό.

«Δε νιώθετε κάπως μαλάκες που θα πεθάνετε, αν υποθέσουμε ότι λίγες γενιές αργότερα οι άνθρωποι θα σταματήσουν να πεθαίνουν;»
Όχι, διότι κάθε άνθρωπος σημασιοδοτεί τη ζωή του με διαφορετικό νόημα. Φερ'ειπείν, εκατοντάδες εκατομμύρια κινέζοι είναι πεπεισμένοι ότι θα μετενσαρκωθούν, για να μη μιλήσω για τους χριστιανούς και τους μουσουλμάνους ή τους συνειδητούς άθεους που έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της θνητότητας.

«Σκεφτείτε τον τελευταίο που θα πεθάνει από γηρατειά. Τα τελευταία του λόγια θα είναι: "Πτού!, ρε γαμώ".»
Με κάνεις και γελάω τόσο πολύ που δεν μπορώ να θυμηθώ εκείνο το εξαίσιο κείμενο του Απντάικ, σχετικά με το στιγμιότυπο που θίγεις…

«Προσωπικά, έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα τού θανάτου, αλλά αυτό δεν αποτελεί παρηγοριά: ο θάνατος θα συνεχίσει να υπάρχει, απλώς δε θα είναι τόσο υποχρεωτικός.»
Άρα, δεν έχεις συμφιλιωθεί!

«Κουφάλες, μελλοντικοί αθάνατοι.»
Μη τους ζηλεύεις, αν καθόσουν και σκεφτόσουν λιγάκι τα προβλήματα που θα συνόδευαν μια τέτοια ζωή, θα τους λυπόσουνα. Τίποτα δεν είναι τόσο απλό και ωραίο, όσο φαίνεται αρχικά και σε όλα υπάρχουν παρενέργειες και επώδυνες συνέπειες.

«Εμείς προσπαθούμε να φυλακίσουμε και να διαιωνήσουμε τα νιάτα σε φωτογραφίες, ναι, σε φωτογραφίες, διάολε, ενώ οι επόμενοι θα ζουν περιοδικές νεότητες σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Φανταστείτε πόσο γελοίοι θα τούς φαινόμαστε.»
Δηλαδή, εσένα οι άνθρωποι πριν την εφεύρεση της προσωπογραφίας σου φαίνονται γελοίοι; Διότι όλοι οι ανθρωπολόγοι, θεωρούν την παλαιολιθική εποχή, ως τον χαμένο μας παράδεισο.

«Φανταστείτε, επίσης, με πόσες γυναίκες θα μπορούσατε να πάτε, αν ξαναγινόσαστε νέος μερικά δισεκατομμύρια φορές. Μπορεί να το έριχνα τελικά εκείνο το ξανθό.»
Αχαχαχα, πολύ αμφιβάλλω, αλλά ως γνωστόν ο άνθρωπος μπορεί πάντοτε να ελπίζει -ποτέ δεν ξέρεις!

«Εκείνοι που κάποτε θα σκοτώνονται ενώ θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, ίσως να νιώθουν ακόμη πιο μαλάκες από εμάς.»
Παραγνωρίζεις τις κοινωνικές αιτίες που συμβάλλουν στην εκδήλωση ενός φαινομένου, και υπόψιν ότι η αναίρεσή του δεν πραγματώνεται με το ελιξίριο της νεότητας. Σου βάζω δύσκολα, ε; σκέψου το…

«Θα επιστρέψει τότε και η θανατική ποινή, ειδικά για τούς δολοφόνους. Έχετε καμιά αντίρρηση;»
Γιατί πότε «απαγορεύτηκε»; Think deeper…

«Άνθρωποι αθάνατοι από γηρατειά, αλλά θνησιμαίοι από οτιδήποτε άλλο. Τους κόβω να γίνονται υποχόνδριοι.»
Αχ, βρε Thrass, αυτά τα νευρωσικά φαινόμενα που συνιστούν μέρος της χαρακτηρολογικής δομής της προσωπικότητας, αναπτύσσονται μόνο κατά τη διάρκεια της ανηλικότητας, δηλαδή στην απαρχή της διαμόρφωσης του ανθρώπου, αλλιώς θα μλούσαμε για νέο/άλλο άνθρωπο. Αναρωτιέμαι, αν κατάλαβες τι εννοώ;

Anonymous said...

«Σε αυτή τη φάση, τουλάχιστο, δε νιώθω υποχρεωμένος να κόψω το κάπνισμα.»
Ε, μα, πέσμου ότι έγραψες όλο αυτό το άρθρο ως άλλοθι για το κάπνισμα, να καταλάβω κι εγώ, ο έρμος. Είπαμε με πήρανε τα χρόνια, αλλά όλο και κάτι καταλαβαίνω ακόμα!

«Τι νομίζετε: μοιάζει μάλλον δύσκολο ο αναγεννημένος οργανισμός να διατηρεί τις μνήμες των προηγούμενων ζωών του.»
Έχει απαντήσει ήδη σε αυτό ο αστροβιολόγος Καρκ Σαγκάν, εδώ και δεκαετίες: ΟΧΙ!

«Αλλά, έτσι που προχωρά η τεχνολογία, πιθανώς να μπορούμε να αποθηκεύουμε τις μνήμες μας σε τσιπάκια, που θα μάς εμφυτεύονται σταδιακά καθώς μεγαλώνουμε στον επόμενο κύκλο.»
Ο τρανσχιουμανισμός είναι πολύ διαδεδομένος μεταξύ των technophiles, αλλά είναι άλλο πράγμα να είσαι άνθρωπος και άλλο μισός άνθρωπος.

«Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Σκεφτείτε να είστε αγόρι 9 χρονών με αναμνήσεις από όργια με μοντέλες. Δε θα περάσετε όμορφα για κάποιο διάστημα.»
Για να μην επαναλαμβάνομαι, δες τα προηγούμενα.

«"Νίκο, είμαστε μαζί εδώ και 6’000 ζωές. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε τη σχέση μας πιο σοβαρά;"»
Thrass, είσαι εν ζωή εδώ και 3 δεκαετίες περίπου, προσπάθησε να χρησιμοποιείς το μυαλό σου! Σε παρακαλώ, αγόρι μου!

«Το σίγουρο είναι πως η ιδέα τής αιώνιας επιστροφής τού Νίτσε θα αποκτήσει άλλη υπόσταση.»
Τώρα αυτό τι το'θελες, αφού δεν το κατέχεις; Αχ, ο Νίτσε σε μάρανε…

«Μεγάλο ποσοστό από εσάς τσαντίζεται που δε θα προλάβει την αθανασία. Κάποιοι ζηλεύετε τόσο, που αν ήταν στο χέρι σας θα απαγορεύατε την αθανασία δια παντός. "Ή και εγώ ή κανείς!". Από εδώ και στο εξής, θα σάς αποκαλώ «σοσιαλιστές».»
Εκφράσου ελεύθερα, εάν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.

«H δικαιολογία που θα χρησιμοποιήσετε για να καλύψετε το φασίστα μέσα σας, θα είναι αυτή: "Οι έρευνες δείχνουν ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών μπορεί να αυξηθούν".»
Αυτή η υπόθεση έχει μεγάλη δόση αλήθειας και δε χρειάζεται να είναι κανείς φασίστας για να το ψυχανεμιστεί.

«Το ότι το σύμπαν αναμένεται να έχει περιορισμένο (αν και τεράστιο, για τα δικά μας μέτρα) χρόνο ζωής, είναι κι αυτό μια παρηγοριά για εσάς: μπορεί κάποιοι κάποτε να ζήσουν μέχρι το τέλος τού σύμπαντος, αλλά όχι πολύ περισσότερο. Σκεφτείτε τον αθάνατο εκείνον που θα γεννηθεί λίγο πριν το σύμπαν καταρρεύσει. Μάλλον θα βάλει τα κλάματα.»
Εδώ ταιριάζει το: «όσα δε φτάνει η αλεπού…».

«Όπως και να ‘χει, ακόμη κι αν αρχικά απαγορευτεί η αθανασία, αργότερα θα νομιμοποιηθεί από εκείνους που θα μπορούν να την εκμεταλλευτούν. Η απαγόρευση θα είναι απλώς για να πεθάνουν οι προηγούμενοι χωρίς πίκρα. Εν τω μεταξύ, μπορεί να καταφέρουμε να αναστρέψουμε και το βιολογικό κύκλο τού σύμπαντος.»
Είσαι Θεός, λέμε, χαχαχα…

«Τι απίστευτα συναρπαστικά που είναι όλα αυτά!»
Και λίγα λες! Να'σαι πάντα καλά και να μας διασκεδάζεις!

Ⓐнонимный

Anonymous said...

τον ήπιες ε;

Ⓐнонимный

Thrass said...

(A),

Δε θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά όλα αυτά τα έχει πει ο Μάριος Κυριαζής από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν και τα πρωτακούσαμε και στο Ελλάντα. Κάνε και μια έρευνα πρώτα, πριν ποστάρεις το οτιδήποτε· δε βλάπτει.

Μπλόγκαρα, δεν έγραψα research paper. Μου χρειάζονταν μόνο τα δεδομένα που δίνουν βάση στα λεγόμενά μου. Παρόλα αυτά, oι επιπλέον πληροφορίες είναι χρήσιμες, οπότε thanks.

Στην πραγματικότητα το rate mortality είναι πολύ υψηλό στο όριο "Hayflick", ακόμα και γι'αυτά τα είδη.

Στo άρθρο της wikipedia που παρέθεσα, υποστηρίζεται ότι οι μέδουσες αυτές γεμίζουν σιγά-σιγά τούς ωκεανούς (στην ενότητα "Distribution and Range"). Οπότε, είναι επόμενο να υποθέσουμε ότι η αθανασία γηρατειών τής προσφέρει πλεονέκτημα.

Κατά πως τα λένε αυτοί που ξέρουν, μάλλον όχι, εξ'αιτίας της κυτταρικής πολυπλοκότητας του εγκεφάλου μας.

Μπορεί. Από την άλλη, δες πού ήμαστε τεχνολογικά πριν από 2500 χρόνια και πού είμαστε τώρα. Ποτέ μη λες ποτέ. Δε φαίνεται να υπάρχει κάποιος νόμος τής φύσης που να αποκλείει την αντιγραφή.

Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι… όπως εκμεταλλεύτηκαν τις πατέντες του Τέσλα για την ενέργεια μηδενικού κόστους. Μου φαίνεται ότι μάλλον δεν έχεις ιδέα πως λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες και αυτοί που τις ελέγχουν στο παρασκήνιο για λογαριασμό της ελίτ.

Δεν είμαι σίγουρος για ποιά από τής πατέντες τού Τέσλα μιλάς. Είμαι όμως σίγουρος ότι αν είναι εφικτή (αν και -σίγουρα- χωρίς μηδενικό κόστος) και είναι καλύτερη από αυτά που έχουμε, κάποια στιγμή θα γίνει πραγματικότητα. Ο Τέσλα όμως είναι πρόσφατος, προσπάθησε να το δεις διαχρονικά (it takes time).

Βλέπω ότι έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία Ε.Φ., καιρός να διαβάσεις και λίγη ιστορία, ώστε να καταλάβεις ότι κάποια κοινωνικά φαινόμενα δεν καταστέλλονται, ούτε παύουν.

Αν δεν καταφέρουν να πάψουν τον υπερπληθυσμό, θα μάς πάψει αυτός. Οπότε η προσπάθεια θα γίνει, χωρίς αμφιβολία. Ούτως ή άλλως, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ή θα μειωθούμε από μόνοι μας ή θα μάς μειώσουν οι συνθήκες.

Ξύπνα Thrass, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Τα σημαντικά ερωτήματα του ανθρώπου ήταν και παραμένουν τα ακόλουθα: 1) γιατί κάτι, αντί του τίποτα, και 2) τι να κάνουμε. Το πρόβλημά μας είναι διαχρονικά το ήθος, και το ελιξίριο της νεότητας δεν λύνει επουδενί το πρόβλημα αυτό.

Αυτά μπορεί να είναι τα δικά σου προβλήματα, εγώ -επίσης ως εκπρόσωπος της ανθρωπότητας- έχω (και) άλλα.

συνεχίζεται...

Thrass said...

...συνέχεια από το προηγούμενο.

Μη τους ζηλεύεις, αν καθόσουν και σκεφτόσουν λιγάκι τα προβλήματα που θα συνόδευαν μια τέτοια ζωή, θα τους λυπόσουνα. Τίποτα δεν είναι τόσο απλό και ωραίο, όσο φαίνεται αρχικά και σε όλα υπάρχουν παρενέργειες και επώδυνες συνέπειες.

Φαντάζομαι πως έτσι θα μιλούσαν και για εμάς κάποιοι πιο αρχαίοι, αν μάντευαν τον τρόπο ζωής μας.

Δηλαδή, εσένα οι άνθρωποι πριν την εφεύρεση της προσωπογραφίας σου φαίνονται γελοίοι;

Δεν έπιασες αυτό που έγραψα.

Διότι όλοι οι ανθρωπολόγοι, θεωρούν την παλαιολιθική εποχή, ως τον χαμένο μας παράδεισο.

I don't.

Παραγνωρίζεις τις κοινωνικές αιτίες που συμβάλλουν στην εκδήλωση ενός φαινομένου, και υπόψιν ότι η αναίρεσή του δεν πραγματώνεται με το ελιξίριο της νεότητας. Σου βάζω δύσκολα, ε; σκέψου το…

Δε μού είναι κατανοητό το τι γράφεις.

Γιατί πότε «απαγορεύτηκε»; Think deeper…

Φυσικά και είναι απαγορευμένη σε πολλά μέρη τού κόσμου, ως γνωστόν και στην Ελλάδα. Το ότι σε συνθήκες αθανασίας γηρατειών μπορεί να ξαναεπιτραπεί, αποδεικνύει απλώς ότι τη ζωή δεν την αξιολογούμε ως πολύτιμη αυτήν τη στιγμή, λόγω τού ότι ούτως ή άλλως πεθαίνουμε.

Αχ, βρε Thrass, αυτά τα νευρωσικά φαινόμενα που συνιστούν μέρος της χαρακτηρολογικής δομής της προσωπικότητας, αναπτύσσονται μόνο κατά τη διάρκεια της ανηλικότητας, δηλαδή στην απαρχή της διαμόρφωσης του ανθρώπου, αλλιώς θα μλούσαμε για νέο/άλλο άνθρωπο. Αναρωτιέμαι, αν κατάλαβες τι εννοώ;

Αν εννοείς ότι ο άνθρωπος δεν αναπτύσσει φοβίες σε ηλικίες που καταλαβαίνει πια τη θέση του, φοβάμαι πως δεν μπορώ να το δεχτώ. Έχω γνωρίσει άτομα που ήταν στο Βιετνάμ και σε διαβεβαιώ ότι μάζεψαν ένα σωρό φοβίες σε αρκετά προχωρημένη ηλικία.

Ο τρανσχιουμανισμός είναι πολύ διαδεδομένος μεταξύ των technophiles, αλλά είναι άλλο πράγμα να είσαι άνθρωπος και άλλο μισός άνθρωπος.

Βηματοδότης, anyone?

Τώρα αυτό τι το'θελες, αφού δεν το κατέχεις; Αχ, ο Νίτσε σε μάρανε…

Το κατέχω σχετικά, το σκέφτομαι συχνά, και το συζητάμε και όσο θες.

Αυτή η υπόθεση έχει μεγάλη δόση αλήθειας και δε χρειάζεται να είναι κανείς φασίστας για να το ψυχανεμιστεί.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα αυξηθούν οι αυτοκτονίες αν δεν μπορούμε να πεθάνουμε από γηρατειά! Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η αθανασία γηρατειών είναι κακή ιδέα. That's the point.

Απάντησα αυτά που θεώρησα ότι σήκωναν σχολιασμό. Χαίρομαι που τελικά διασκέδασες.

Anonymous said...

kala tou ta eipes, akou thrassos o rwsoanonymos

Anonymous said...

http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,536608,00.html