H Υποψία
Η Υποψία είναι ποντίκι και ροκανίζει θεμέλια, καυλωμένο πριόνι που χορεύει με την καρέκλα σου. Σε ένα σύμπαν που στηρίζεται σε ερμηνείες για αντιλαμβανόμενες “αλήθειες”, την πάτησες, φίλε. Αλλά πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Να είμαστε όλοι διάφανοι όπως το γυαλί; Δε γίνεται, γιατί δεν μπορούμε να δούμε τόσο καθαρά ούτε τους εαυτούς μας.
Η Υποψία τρέφεται από το παρελθόν και την έλλειψη δεδομένων- σε σύγκριση με τη Δικαιοσύνη, που τρέφεται από το παρελθόν και το ψέμα. Δεν έχει σημασία αν ο Ύποπτος είναι αθώος ή ένοχος, όπως ο Κάφκα έχει πολύ πειστικά περιγράψει. Αντιγράφω από το In the Penal Colony ένα κομμάτι από τους μονολόγους του Αξιωματικού:
The basic principle I use for my decisions is this: Guilt is always beyond a doubt.
...
If I had first summoned the man and interrogated him, the result would have been confusion. He would have lied, and if I had been successful in refuting his lies, he would have replaced them with new lies, and so forth. But now I have him, and I won’t release him again. Now, does that clarify everything?
Νάου, νταζ δατ κλαριφάι εύρυθιν'?
YΓ. Υπό τους ήχους των Modest Mouse.
9 comments:
Αλλά πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Να είμαστε όλοι διάφανοι όπως το γυαλί; Δε γίνεται, γιατί δεν μπορούμε να δούμε τόσο καθαρά ούτε τους εαυτούς μας.
Γιατί πάντα νόμιζα ότι μπορούσε να είναι αλλιώς? Είμαι, θες να πεις, τόσο χαμένη στην ουτοπία μου, που πιστεύω στην ειλικρίνεια? Ίσως να μην μπορούμε να δούμε καθαρά τους εαυτούς μας, και να ζούμε σε ένα κόσμο που στηρίζεται σε ερμηνείες για αντιλαμβανόμενες “αλήθειες”, αλλά αυτό δε μας εμποδίζει να είμαστε ειλικρινής και αυθόρμητοι. Ίσως η αλήθεια αυτή που ζητάς να είναι ανέφικτη, αλλά η ειλικρίνεια είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και θεμιτή.
ps. με γεια το personal blog :)
Νεράιδα, δε διαφωνώ με αυτά που λες, αν και το ψέμα μάλλον το έχω σε λίγο μεγαλύτερη εκτίμηση από ό,τι εσύ (καθώς το έχω αντίπαλο κάθε μέρα, έχω μάθει να το σέβομαι). Αλλά η ειλικρίνεια μπορεί να υπάρξει μόνο στο βαθμό που έχουμε κατανοήσει μια κατάσταση ή τον εαυτό μας. Πέρα από αυτόν το βαθμό, μαθαίνουμε να ζούμε με την υποψία. Τον εαυτό σου, Νεράιδα, δεν τον υποψιάζεσαι καθόλου;
ΥΓ. Μου έκανες ποδαρικό στο blog, σε ευχαριστώ :)
Μάλλον εννοείς το παρελθόν του δικαστή το οποίο οδηγεί σε αντιλαμβανόμενες “αλήθειες”. Μιλάμε δηλαδή για καχυποψία. Μπορείς να επιλέξεις να μην παίξεις με τα φαντάσματα κανενός. Αλλιώς.. φρόντισε τα πόδια της καρέκλας σου να είναι από γερό υλικό. Η καχυποψία έχω την αίσθηση ότι αδικεί περισσότερο το δικαστή παρά τον ύποπτο. Ξέρεις την άποψη μου πως, ο καθένας πιστεύει αυτό που του αξίζει.
Έχει απόλυτο δίκιο ο Κάφκα. Δεν έχει σημασία αν είμαστε ένοχοι ή αθώοι. Σημασία έχει να μη βρεθούμε στη θέση του Ύποπτου. Αυτό νομίζω ότι μπορεί να συμβεί μόνο αν προλάβουμε να γίνουμε εμείς οι δικαστές μας. Το θέμα είναι να θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας.
Ε.
ασχετο, αλλα τι επαθε το συλλογικο σας μπλογκ?
Ηallo, SG, τίποτα δεν έπαθε. Απλώς, όπως είπα κι εκεί, ήθελα τον πιο προσωπικό μου χώρο (τα παιδιά του Mia Parea παραμένουν παλιοί και καλοί μου φίλοι, δε μαλώσαμε).
Ε., συμφωνώ με ό,τι έγραψες.
"Η καχυποψία έχω την αίσθηση ότι αδικεί περισσότερο το δικαστή παρά τον ύποπτο."
...και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό σου το συμπέρασμα. Κι ο Κάφκα θα χαμογελούσε με συναίνεση.
SG, μάλλον κατάλαβα τι εννοούσες, σου έκανε εντύπωση που δεν το βρήκες πια στο προφίλ μου. Το Μια Παρέα υπάρχει στα link του εδώ blog, δεξιά.
ναι αυτο εννοουσα, οκ τωρα...
Θα διαφωνίσω σχετικά με το ψέμα. Κι εγώ (δυστυχώς) βρίσκομαι αντιμέτωπη μαζί του κάθε μέρα (νομίζω οι περσσότεροι), αλλά αυτό δεν με έχει κάνει να το σέβομαι, αλλά ακριβώς το αντίθετο: να το απεχθάνομαι. Δεν αντιπαρατίθεμαι σε αυτό, απλά το γνωρίζω και το προσπερνώ. Δεν αξίζει να δίνεις παραπάνω σημασία σε θέματα όπως το ψέμα, κατά τη γνώμη μου.
Η υποψία θα μπορούσε να είναι και παγίδα. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι εντελώς σίγουρη για τον εαυτό μου, αλλά είναι μια συνεχής διαδικασία κατανόησης, που βοηθά πολύ τον αρχικό στόχο: Αυθορμητισμός και ειλικρίνεια.
Ελπίζω να είναι καλό το ποδαρικό μου :)
To να επιμένεις να είσαι αυθόρμητος κι ειλικρινης με προσπάθεια αναιρεί την έννοια του αυθορμητιμου και της ειλικρίνιας αυτόματα..
Post a Comment