Καθρέπτης

Όταν κοιτάς τον καθρέπτη, υπάρχει ένα κλάσμα δευτερολέπτου, ένα πεπερασμένο χρονικό διάστημα που τείνει στο μηδέν, όταν και κρίνεις το δικό σου πρόσωπο σαν ξένο.

Σε αυτήν τη μαύρη τρύπα του χρόνου γίνεσαι αντικειμενικός κριτής της φάτσας σου κι αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή αποτελεί υπέρθεση όλων των φατσών που έχεις συναντήσει μέχρι τότε, σαν ένα κοινόβιο που ανθεί στο πρόσωπό σου, από αυτούς που σου τη σπάνε μέχρι τα παιδικά σου είδωλα, από το Μηδέν μέχρι το Είναι, είσαι ο Πύργος της Βαβέλ από μόνος σου, χα!, είσαι ο Πύργος της Βαβέλ!

Αλλά ο χρόνος είναι πολύ μικρός, συνήθως δεν προλαβαίνεις να θυμηθείς, να συνειδητοποιήσεις. Σήμερα όμως κοκκάλωσες μπροστά στον καθρέπτη του μπάνιου σου. Γυμνός, κοιτούσες αλλού, έκανες άλλα, μα πού είναι η πετσέτα, όταν η άκρη του ματιού σου έπιασε το είδωλό σου να σε πιάνει με την άκρη του ματιού του, είδες τον ξένο να σε κρυφοκοιτάει και ήταν περισσότερο συμπαθής από τις άλλες φορές, και τις θυμήθηκες όλες τις προηγούμενες φορές, και έβαλες τα κλάματα, γάμα τα, είσαι γυμνός.

Μα πού είναι η πετσέτα.

-------------------------------------------------------------------------
ΥΓ1. "X-ray man" painted by William S. Burroughs.
ΥΓ2. Υπό τους ήχους του “Static” των Godspeed You Black Emperor.
YΓ3. Ευχαριστώ την -Χ- για τις παρατηρήσεις της πριν την τελική διόρθωση του κειμένου.
ΥΓ4. Originally στο Μια παρέα, 25/9/2005.