Friday, January 06, 2012

Πυρωμένα σίδερα


(Αυτή είναι μια απλή ιστορία για μια γυναίκα που φλερτάραμε και δε γίναμε εραστές.)

Είχα εντυπωσιαστεί από τις ομοιότητες που είχαμε. Από πολύ νωρίς, την είδα σαν πιθανή αδερφή ψυχή, μια φυσική συνοδοιπόρο που θα ήθελα να μείνει στη ζωή μου σαν άνθρωπος, ανεξάρτητα από άλλες εξελίξεις.

Έκανα έτσι κάτι που δεν κάνω παρά σπάνια: παρόλο που μού άρεσε ιδιαίτερα σαν γυναίκα, απευθύνθηκα πρωταρχικά στον άνθρωπο μέσα της. Στόχος μου ήταν να αποκτήσουμε ένα είδος σπάνιας επικοινωνίας μεταξύ μας, και για τα υπόλοιπα βλέπαμε (αν και, για να είμαι ειλικρινής, το να καταλήξουμε εραστές ήταν το μόνο λογικό σενάριο που έβλεπα μακροπρόθεσμα). Παρόλο που τις ομοιότητές μας τις εντόπισε κι εκείνη, περιέργως με αντιμετώπισε σαν άλλον έναν γκόμενο.

Δεν κράτησα πόζα απέναντί της, εκείνη δεν εγκατέλειψε ποτέ τη δική της. Γνωρίζω βέβαια πια στην ηλικία μου ότι οι γυναίκες γοητεύονται από το μυστήριο στον άνδρα και το παιχνιδιάρικο φλερτ. Επέλεξα να ξεχάσω τη γνώση μου αυτή στη συγκεκριμένη περίπτωση, να κάνω σαν να λέμε μια εξαίρεση, το αποτέλεσμα όμως δε με δικαίωσε. Γρήγορα αδιαφόρησε.

Σκέφτηκα ότι ίσως δεν ήταν αρκετά ώριμη. Ή, για να το θέσω λιγότερο επικριτικά, ότι ήταν σε τελείως διαφορετική φάση. Δε θα μάθω.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που εγκατέλειπα την πόζα μου απέναντι σε μια γυναίκα. Το έχω επιχειρήσει άλλες δυο φορές και τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια. Κάθε φορά λέω ότι δε θα το ξανακάνω, γιατί χάνω και τα σίγουρα. Αλλά μετά ξαναγνωρίζω γυναίκες που με εμπνέουν να κάνω ακριβώς αυτό.

Όχι πολύ συχνά. Eυτυχώς! Γιατί, όπως είναι φυσικό, η πόζα που κρατώ είναι σημαντικά πιο ελκυστική από το είναι μου. Ποιός είναι ο ανώριμος τώρα;

Ίσως την επόμενη φορά.


-------------
ΥΓ. Αυτόν τον καιρό έχω κολλήσει πολύ άσχημα με το Cowgirl in the sand των Neil Young with Crazy Horse, από τα 1969. Ένα κομμάτι που μού αρέσει να ερμηνεύω σαν "γυναίκα στο χρόνο". Ο Flea το αντέγραψε ξεδιάντροπα στο Californication των RHCP, ο Μάλαμας το αγάπησε στο Τίποτα Δε Χάθηκε.

ΥΓ2. Photo by George Swain.

16 comments:

selana said...

Πιστεύω ότι φταίει η γρήγορη εξέλιξη και η σειρά των στάσεων. Αν το πήγαινες με τη σειρά: στάση του γκόμενου, εραστές, στάση του συνοδοιπόρου, όλα θα πήγαιναν μια χαρά. Άσε που η στάση του συνοδοιπόρου στην αρχή μιας γνωριμίας φαίνεται να είναι πόζα κι αυτή και μάλιστα πιο εξεζητημένη από την πόζα του γκόμενου. Είναι η πόζα του ώριμου.

Ερωτήσεις:
1. Δηλαδή την στάση του γκόμενου την παρέλειψες; Κι αυτό εσύ το λες ωριμότητα; :-)

2. Τι νομίζεις ότι θα είχε συμβεί αν είχε εγκαταλείψει τη δική της πόζα;

Thrass said...

Σελάνα μου,

Ε, ναι, η σειρά πρέπει να είναι αυτή που λες. Παρόλο που το ήξερα, η κατάσταση με ενέπνευσε αλλιώς.

Η "πόζα του ώριμου" δεν ήταν και πολύ πόζα (γκούχου-γκούχου). Αλλά έχεις κάποιο δίκιο, πού να ξέρω πώς φαίνομαι απ' έξω.

1. Έλα μου ντε! Πάντως δεν την παρέλειψα ακριβώς. Μάλλον το έβλεπα όλα να συμβαίνουν όπως συνήθως και, με τόσα κοινά που έβλεπα να έχουμε, κάτι δε μού φαινόταν σωστό.

2. Χμ. Κάτι άλλο. Κάποιου είδους επικοινωνία που δεν έχω με τούς υπόλοιπους. Μακάρι να ήξερα τι ακριβώς.

Anonymous said...

Εάν όντως δεν προχώρησε το πράγμα , για το λόγο ότι κατέθεσες το γυμνό σου είναι /δεν κράτησες πόζα, μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για αδελφή ψυχή?

Υ.Γ. : γιατί ρε γαμώτο οι γκόμενες γουστάρουν πόζα?

Thrass said...

Δεν μπορώ να ξέρω βέβαια αν αυτός ήταν ο λόγος, και δε νομίζω ότι ήταν μόνο αυτός. Αλλά σίγουρα δε βοήθησε, μάλλον το αντίθετο.

Ναι, μπορεί να κάνω λάθος για τα περί αδελφής ψυχής. Ή ίσως βρίσκεται σε άλλο χρονικό στάδιο εξέλιξης. Ποιός ξέρει.

Γουστάρουν πόζα γιατί αλλιώς είμαστε πιο άσχημοι (από όλες τις απόψεις). Αυτό μού φαίνεται. Αλλά είμαι ανοιχτός σε απόψεις.

Anonymous said...

Νομίζω πάντως οτι θα έβρισκε κορυφαία ρομαντικό και άκρως ελκυστικό το vision σου για τη μεταξύ σας σχέση -αναφέρομαι στο σκετσάκι που πόσταρες άνωθεν :)

anonymous2

Thrass said...

Δεν εννοούσα αυτό!

Πάντως δεν είχα πολύ συγκεκριμένο vision. Είχα εξερευνητική διάθεση.

Anonymous said...

Παρεξήγησις κύριε! Δεν ήταν δεικτικό το σχόλιο μου. Βρήκα όντως ευφάνταστη τη χρήση των Monty Python στο συγκεκριμένο σημείο.

Ε, στα χίλια ίσως να προσθέσω και εγώ ακόμα ένα τότε. Ίσως αυτή να μην την είχε δει και πολύ μικρή εξερευνήτρια :)

Thrass said...

I know, I know :)

Πράγματι, έτσι αποδείχτηκε.

LoLa said...

Είσαι σίγουρος ότι δεν είδες αυτά που ήθελες να δεις; εννοώ, μήπως τελικά δεν μοιάζατε και τόσο πολύ;

Από την άλλη, το timing είναι μεγάλη υπόθεση. And if that is the case, τότε λυπάμαι που κάψατε το χαρτί σας σ' αυτή την πρόωρη γέννα.

Thrass said...

LoLa,

Σε καταστάσεις αβεβαιότητας, μ' αρέσει να ρισκάρω skyward. Οπότε, ναι, μπορεί απλώς να επένδυσα στο best case scenario, το οποίο τελικά δεν ίσχυε.

Πολύ ωραία το είπες για το timing. Μπορεί. Συμβαίνουν κι αυτά, για να χαιρόμαστε περισσότερο το καλό timing όταν έρχεται.

Theorema said...

"όπως είναι φυσικό, η πόζα που κρατώ είναι σημαντικά πιο ελκυστική από το είναι μου"

Ξέρεις πόσες φορές το έχω πει αυτό;...
Τι άδικοι που είμαστε μερικές φορές. Πρώτα με τον εαυτό μας, μετά με τους άλλους και τελικά πάλι με τον εαυτό μας. Φαύλος κύκλος.

Thrass said...

Theorema,

Δεν ξέρω αν συμφωνώ. Ας πούμε, έχω συνείδηση του ότι στους ανθρώπους αρέσουν συγκεκριμένες συνιστώσες τού χαρακτήρα μου, ενώ εμένα μ' αρέσουν άλλες.

Κάπου εκεί πρέπει να αποφασίσει κανείς αν προτιμά να είναι αρεστός στον εαυτό του ή στους άλλους. Και βρίσκει κάποιο συμβιβασμό. I am OK with that, δε φταίει κανείς.

Είναι πάντως κάπως θλιβερό όταν σκέφτομαι: αν οι άλλοι ήταν αλλιώς, θα ήμουν και εγώ αλλιώς.

paperflowers said...

Κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι η πόζα μας είναι κάτι ψεύτικο, μια άμυνα απέναντι σε τυχόν επιθέσεις, ή μια κατασκευασμένη εικόνα με την οποία θέλουμε να μας γνωρίζουν οι άλλοι.
Έτσι, όταν επιλέγουμε να την αφήσουμε στην άκρη, δείχνουμε τις αδυναμίες μας, τις ανάγκες μας και όλα αυτά που συνήθως προσπαθούμε να κρύψουμε.
Με καταστροφικά για τη σεξουαλική/κοινωνική/κτλ ζωή μας αποτελέσματα.
Γιατί πολύ απλά, πιστεύουμε ότι ξέρουμε τι "βλέπει" ο άλλος, όταν μας έχει απέναντι του. Πιστεύουμε δηλαδή ότι βλέπει αυτό που του δείχνουμε και το αντιλαμβάνεται και αξιολογεί όπως εμείς το νιώθουμε και το βιώνουμε.

Κράτα την πόζα σου, εσύ είσαι και μ' αυτήν. Σε διαβεβαιώ ότι δεν είναι αδιαπέραση, κανενός δεν είναι. Η κάθε γυναίκα, θα δει σε 'σένα αυτό που εκείνη θέλει να δει, αν και όταν το θέλει.

Μην της το χαλάς...

Thrass said...

Ε, ναι, αλλά με το που βλέπει αυτό που θέλει να δει, επικοινωνεί με κάποιον που δεν είναι στο δωμάτιο.

Όπως και να 'χει, πρακτικά δεν έχεις άδικο.

paperflowers said...

Μμμ.. ενώ εσύ που ήσουν σίγουρος ότι επικοινωνείτε βαθιά και μπορεί να δει τον κόσμο όπως τον βλέπεις εσύ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με ποια ήσουν στο δωμάτιο?
:-Ρ

Η επικοινωνία, κυρίως στον έρωτα, γίνεται μέσω των αισθήσεων. Εσύ ερεθίζεις την ακοή πχ, απλά δεν ελέγχεις τι μουσική ακούει ο άλλος.

Γιατί εκείνες τις ώρες, είμαστε όλοι βουλιαγμένοι μέσα στον εαυτό μας, πασχίζοντας να δούμε στα μάτια του άλλου, την ιδανική μας εικόνα (κάποιοι το λέμε και πραγματικό εαυτό). Έτσι, δεν βλέπουμε τον άλλο.
Γι'αυτό όταν ερωτευόμαστε νιώθουμε άτρωτοι.

ΥΓ. Το 'σκισα στην εκλογίκευση, αλλά κατά βάθος είμαι ρομαντική!
:-)))

Asma Killy said...

Δημοσίευση στο blog σας ότι διάβασα και στο blog σας είναι πολύ κατατοπιστική και χρήσιμη, κάνατε πολύ καλή δουλειά, η

εκτίμηση πράγματι σε θέση να το κρατήσει και ελπίζω να κάνει το blog κατατοπιστική και ενδιαφέρουσα, και γι 'αυτό θα

εργαστούμε σκληρά.
καλή τύχη
http://www.livetv.pk/hum_tv.html