Thursday, August 05, 2010

Αυγουστιάτικο: Γελοίοι έρωτες στην άλλη πλευρά τού Ατλαντικού

Καμιά φορά κάθομαι και θυμάμαι τις γυναίκες που γνώρισα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν ήταν πολλές. Αλλά η διαφορετική κουλτούρα που κουβαλά ο καθένας μέσα του, η έλλειψη κοινών τόπων, δίνει σε κάποιες συναντήσεις, λίγων ωρών ή και δευτερολέπτων, μια γοητεία που λίγες συμπατριώτισσες μπορούν να σού προσφέρουν. Είναι οι καταστάσεις εξωτικές. Είναι οι στιγμές διαφορετικές.

Σάντα Μπάρμπαρα

Είμαι με φίλους στο πανεπιστήμιο του Σάντα Μπάρμπαρα για βόλτα. Να δούμε και κανένα μωρό, γιατί εκεί που σπουδάζουμε εμείς δεν. Είναι βράδυ, στεκόμαστε σε μια γωνιά και κόβουμε κίνηση. Μια φοιτητριούλα με πλησιάζει, με κοιτά ίσια στα μάτια και ζητά τσιγάρο με νάζι.

Αγχωμένος, ψάχνω με τα δυο μου χέρια τις τσέπες για το πακέτο, ενώ προσπαθώ να φτύσω το τελειωμένο μου τσιγάρο για να μπορέσω να μιλήσω. Τα χείλη μου έχουν ξεραθεί και η γόπα μένει να κρέμεται κολλημένη από μια άκρη χωρίς να πέφτει. Βγάζω το πακέτο και τής προτείνω ένα marlboro. Σοβαρεύει απότομα. Της ανάβω, κρατώντας το τσιγάρο της με τα δυο δάχτυλα του ελεύθερού μου χεριού. Είναι μια τελευταία προσπάθεια επίδειξης αρρενωπότητας μέσα στη γελοία παράστασή μου. Με φιλά στο μάγουλο.

Με τη γόπα να κρέμεται πάντα από την άκρη των χειλιών μου, την ακολουθώ με το βλέμμα καθώς φεύγει ταραγμένη.

Λος Άντζελες

Μεσημέρι στο Λος Άντζελες, τρέχω σαν τρελός δεξιά και αριστερά για να βάλω τις τελευταίες πινελιές στην εργασία μου και να την παραδώσω. Ο καθηγητής είναι μεγάλο όνομα και η πίεση με έχει κατατροπώσει ψυχολογικά. Κάθομαι σε ένα παγκάκι για να κάνω ένα τσιγάρο μήπως ηρεμήσω. Μια ξανθιά κουκλίτσα κάθεται σε ένα παγκάκι απέναντί μου, να καπνίσει και αυτή. Κάνει παιχνίδι με τα μάτια. Έχω να αγγίξω γυναίκα κανά χρόνο, έχω να μιλήσω σε συνομήλικη μερικούς μήνες. Έχω να κοιμηθώ από προχθές. Πανικοβάλλομαι. Έχω χάσει το deadline εδώ και μερικές ώρες.

Τρέμω ολόκληρος από το άβολο της στιγμής. Το καταλαβαίνει και μού κάνει νόημα με τα μάτια να χαλαρώσω και να την πλησιάσω. Παίρνω την τελευταία μου ρουφηξιά και φεύγω για να τυπώσω επιτέλους την εργασία μου.

Τη φαντάζομαι να ρωτά για εμένα και να ψάχνει το όνομά μου στον επίσημο πανεπιστημιακό σύλλογο γκέι και λεσβιών. Aλλά αποκλείεται να με σκέφτεται ακόμη, όπως τη σκέφτομαι εγώ.

Λος Άντζελες ΙΙ

Είμαστε μερικοί συμφοιτητές σε μπαρότσαρκα, έχουμε επιτέλους και μερικά κορίτσια για παρέα από άλλα τμήματα. Μια Καναδέζα μέσα στην τρελή χαρά, ανακοινώνει τα προτερήματά της: «I am GREAT at bed!». Κοιτά εμένα αλλά το λέει για πλάκα, έτσι, για να φλερτάρει γενικώς και αορίστως.

Έχω μείνει άναυδος να την κοιτώ σαν χάνος. Οι εμπειρίες μου μάλλον δε με είχαν προετοιμάσει για μια τέτοια στιγμή. Βλέποντας το παράλογο της αντίδρασης, η αυτοπεποίθησή της κάνει φτερά. Κοκκινίζει και χαζογελά αδέξια, ψάχνοντας κάπως να τα μπαλώσει. Δε βρίσκει τίποτα, η στιγμή περνά.

Νέα Υόρκη

Με έχει προσκαλέσει ένας παλιός φίλος στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη. Μένει με τη δικιά του και την αδερφή της. Ο φίλος το είχε πει ξεκάθαρα: Έλα για επίσκεψη να βοηθήσεις την κατάσταση, γιατί η «κουνιάδα» έχει καύλες και θέλει να ξεδώσει. Η δικιά του με είχε γνωρίσει παλιότερα, οπότε φαντάζομαι ότι έχει μιλήσει κι αυτή για εμένα, έχοντας δώσει το ΟΚ.

Μετά από την απαραίτητη βόλτα, γυρνάμε σπίτι να κοιμηθούμε. Το άλλο ζευγάρι αποσύρεται, αυτή με βοηθά να στρώσω το κρεβάτι μου και εξαφανίζεται στο δωμάτιό της. Το δωμάτιο που μού έχουν ετοιμάσει είναι ακριβώς δίπλα στο δικό της, επικοινωνούν με πόρτα. Αφήνει την πόρτα ανοιχτή. Πρέπει να έκανα μισό πακέτο κοιτώντας εκείνη την πόρτα, μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

Νέα Υόρκη ΙΙ

Είμαι με μια γνωστή μου στο υπνοδωμάτιό μου και ακούμε μουσική στον υπολογιστή. Ξέρω ότι νιώθει μόνη της, αλλά τη συμπαθώ τόσο πολύ, που διστάζω να την εκμεταλλευτώ. Είμαι, άλλωστε, ταγμένος αλλού.

Κάποια στιγμή ανοίγει ένα συρτάρι μου, λες και το ήξερε από πριν, και πιάνει ένα από τα προφυλακτικά που βρίσκει. Αρχίζει να μού το κουνάει στη μούρη.

Πανικοβάλλομαι. «Άσ’ το κάτω. Τώρα!». Το αφήνει και φεύγει για το σαλόνι. Η συζήτηση συνεχίζεται περί ανέμων και υδάτων.

Χρόνια αργότερα, θα τής στείλω μήνυμα ότι τη σκέφτομαι ακόμη. Με ευχαριστεί, αλλά έχει προχωρήσει.

Εδώ είναι Βαλκάνια

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια χώρα πολύ περισσότερο απελευθερωμένη σεξουαλικά από ό,τι η Ελλαδίτσα μας. Η δράση είναι έντονη και διαρκής για αυτόν που ενδιαφέρεται. Οι άνδρες είναι μάλλον λίγο τρομαγμένοι από τις συνεχείς μηνύσεις και τα χαμένα δικαστήρια. Αλλά οι γυναίκες, οι γυναίκες είναι επιθετικές και ασταμάτητες. Θυμάμαι σε ένα μπιλιαρδάδικο έναν καλοσχηματισμένο άνδρα σκυμμένο πάνω στο τραπέζι να προετοιμάζει τη βολή του. Γυναίκες περνούσαν από πίσω με το ποτό τους και υποκρίνονταν ότι τον χούφτωναν. Έτσι, για να περνά η ώρα.

Λένε ότι όταν είσαι στο κρεβάτι με κάποιον ξένο, είναι σαν να πηγαίνεις ταξίδι στη χώρα του. Έχουν δίκιο. Κι όταν δε φτάνεις στο κρεβάτι; Τότε κολλάς τη μούρη σου στο χάρτη και ονειρεύεσαι ταξίδια που δεν έκανες.


---------
ΥΓ. Υπό τούς ήχους τού
Hey
των Butthole Surfers. Συχνά σκεφτόμουν ότι ο ντράμμερ τους είναι τόσο καλός, που ακουγόταν σαν να έχει τρία χέρια. Τελικά, με τη live εμφάνιση του link, ανακάλυψα ότι οι Butthole Surfers έχουν δυο ντράμμερς που παίζουν χωρίς πόδια.

19 comments:

ggl said...

Από τη μία μου είναι δύσκολο να πιστέψω τις ιστορίες, από την άλλη μπορώ να σε φανταστώ σε αυτές. Δύο εικόνες αντίθετες που συμπίπτουν όμως.

Thrass said...

GGL,

Δε σε αδικώ, γιατί -όποτε τις θυμάμαι- μου είναι κι εμένα δύσκολο να τις πιστέψω! Δε ΘΕΛΩ να τις πιστέψω. Αλλά κτυπώ μερικές φορές το κεφάλι μου στον τοίχο και μού περνά :)

Χαίρομαι πάντως που οι δυο εικόνες αρχίζουν να ταιριάζουν μέσα σου, περίμενα πολύ καιρό να συμβεί αυτό.

paperflowers said...
This comment has been removed by the author.
paperflowers said...

Ήταν μια ανακούφιση αυτό το ποστ γιατί νόμιζα ότι μόνο εγώ σκέφτομαι ακόμα κάποιες αρχαίες και άδοξες συναντήσεις..
Ε ναι λοιπόν, i am not alone!
-------------------------------

Το εντυπωσιακό είναι πως ενώ το σεξ είναι μια πράξη απόλυτη και ολοκληρωμένη, οι άνθρωποι επιμένουν να εφευρίσκουν δικαιολογίες για να το κάνουν..
-------------------------------

Έχω παρατηρήσει πως οι περισσότεροι άντρες, μόνο μετά από πολλές επαναλήψεις και σε πλαίσιο συναισθηματικής ασφάλειας αφήνουν τον εαυτό τους να απολαύσει επί της ουσίας το σεξ.

Ίσως γιατί ο ρόλος τους εδώ και αιώνες είναι αυτός του θύτη κι ένας καθωσπρέπει θύτης, έχει και τις ανάλογες ενοχές..

Έρχεται λοιπόν η άλλη και πολύ άνετα και γλυκά, προσφέρεται να γίνει το "θύμα" σου χωρίς να ζητήσει κανένα "αξιόλογο" τίμημα.

Μπέρδεμα...

dianathenes said...

Οπως το λες, γυναίκες ασταμάτητες και επιθετικές > το αποτέλεσμα γελοίο!

dianathenes said...
This comment has been removed by the author.
dianathenes said...

Σχόλιο δεύτερο
ποιά είναι η διαφορά μεταξύ "γκόμενας" και "κόρης"?

Wicca said...

Κάποιες γυναίκες είναι ριζωμένες στη χώρα τους και όταν βρεθείς μαζί τους στο κρεβάτι, ταξιδεύεις στη χώρα τους μέσα από τη δική τους νοοτροπία. Τι γίνεται όταν η γυναίκα είναι νομάς τσιγγάνα; Που ταξιδεύεις τότε;

Thrass said...

Paperflowers,

Ξέρω κι εγώ τούς άνδρες που λες, αλλά δεν μπορώ να καυχηθώ ότι είμαι από αυτούς. Απλώς, στις περιπτώσεις που περιέγραψα, μάλλον δεν είχα τις κατάλληλες εμπειρίες για να μού έρθει φυσικά. Ήταν θέμα κουλτούρας ή, τουλάχιστον, προσωπικών εικόνων. Και προσαρμοστικότητας. Οπότε αργούσα να πάρω εμπρός.

Για το ρόλο τού θύτη και τού θύματος, τα έχω πολύ μπερδεμένα στο μυαλό μου. Οπότε σίγουρα δεν μπορώ να σε βοηθήσω να τα ξεμπλέξεις! Κάθε φορά που αλλάζω τόπο κατοικίας, πολλές γραμμές τού γηπέδου μετατοπίζονται.

Thrass said...

Ντιάνα,

Εντάξει, αλλά πάω στοίχημα πως αν το κείμενο το διαβάσουν, ας πούμε, δέκα ελλαδίτες άνδρες, οι πέντε θα αρχίσουν να κάνουν σχέδια για μετανάστευση!

Την ερώτηση περί γκόμενας και κόρης δεν την καταλαβαίνω. Εκτός από το προφανές, πώς αλλιώς θα μπορούσε να το σκεφτεί κανείς; Λίγη βοήθεια, παρακαλώ. Ή την απάντηση!

Thrass said...

Γουίκα, (αυτό με τα διαλυτικά και τον τόνο ταυτόχρονα πώς το κάνεις!)

Νομίζω ότι η τελευταία παράγραφος του κειμένου μπορεί να διαβαστεί με τουλάχιστο δυο τρόπους. Κι όταν η γυναίκα είναι "νομάς τσιγγάνα", τότε τούς χάρτες της βέβαια δε θα τούς βρούμε σε κανένα βιβλιοπωλείο. Τη χαρτογράφηση την κάνεις μόνος και αβοήθητος.

(Παρεμπιπτόντως: στον Πύργο τού Κάφκα, όπου η αίσθηση της πράξης τού έρωτα περιγράφηκε μάλλον για πρώτη φορά ως "ξενικότητα", ο πρωταγωνιστής είχε την επαγγελματική ιδιότητα του Χωρομέτρη)

Και, βέβαια, οφείλω να σημειώσω το πόσο ταιριάζει η εμφάνισή σου ακριβώς σε αυτό εδώ το κείμενο, Wicca.

Wicca said...

Θα κρατήσω τη λέξη Χωρομέτρης και θα σου παραθέσω το εξής που με εκφράζει:
Είναι κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται εκτός τόπου (χώρου) και χρόνου (timing). Είναι αυτοί που άγγιξαν τη μαγεία και έγιναν και οι ίδιοι μαγικοί. Οι άλλοι περιορίζονται στα σύνορα.
Ο Χωρομέτρης μετράει ακριβώς αυτά τα σύνορα. Εγώ δεν ανήκω σ'αυτούς που έχουν σύνορα και χαίρομαι που νιώθεις ότι η εμφάνισή μου ταιριάζει με αυτό το κείμενο.
Η εμφάνιση όμως, όχι η εσωτερικότητα! Έχει διαφορα!

dianathenes said...

Βοήθεια:)

"Κόρη" είναι μια έννοια τόσο ξεχασμένη που παραπέμπει πλέον μόνο στον συγγενικό δεσμό οπότε δικαίως δεν μπορεί κανείς να βρει την διαφορά από το γκόμενα.

Ομως κόρη είναι επίσης μια παρουσία ιδιαίτερη του δικού μας πολιτισμού σε αντιστοίχιση με το "κούρος"....

Θα χαρώ να δεις και στο μπλογκ μου αυτό που με ενέπνευσε η ανάρτησή σου!

Thrass said...

Γουίκα,

Όταν έλεγα ότι η εμφάνισή σου ταίριαξε ακριβώς εδώ, εννοούσα την παρουσία μιας γυναίκας-wiccan. Ίσως το κατάλαβες, δεν είμαι σίγουρος, το ξεκαθαρίζω. Κι ας το έχεις πάρει τελικά τo όνομα από τον Coelho (τον οποίο αποφεύγω, οπότε δεν ξέρω πώς το έχει χρησιμοποιήσει).

Ναι, είδα αρκετά που σε εκφράζουν στον εκτός τόπου και χρόνου χώρο σου, δε σε άφησα έτσι πριν σού απαντήσω. Ειδικά αφού πρόσεξα το nickname.

Οι χωρομέτρες όμως δε μετρούν απλώς σύνορα. Τα ψάχνουν επίσης. Είτε υπάρχουν είτε όχι. Είτε για να τα δεχτούν είτε για να τα απορρίψουν και να τα επεκτείνουν.

Όσο για την εσωτερικότητα, αναμένουμε λοιπόν να μάς ξετυλίξει σιγά-σιγά τούς χάρτες της.

Thrass said...

Ντιάνα,

Μεταφέρω λοιπόν στο χώρο σου την απελπισία μου μπροστά στο ερώτημα!

paperflowers said...

Μάλλον το κατάλαβες ανάποδα.. Όσο λιγότεροι τέτοιοι άντρες απομένουν, τόσο καλύτερα για όλους!

Αυτοί είναι οι τύποι που τώρα τελευταία σας έχουν βγάλει τ'όνομα..
;-)

Wicca said...

Οι χάρτες της εσωτερικότητας χαράσσονται δυναμικά. Λίγοι, ελάχιστοι έχουν την υπομονή να παρακολουθήσουν τη διαδικασία. Πόσο μάλλον να την αναλύσουν! Εξάλλου για το ταξίδι στο κρεβάτι των κοριτσιών ήταν το θέμα, όχι στην αναπτυσσόμενη εσωτερικότητά τους!

Thrass said...

Paperflowers,

Εγώ να προσπαθώ να μη γίνω κακός μαζί τους, να ποστάρω μέχρι και το παρόν κείμενο συμπαράστασης, και εσύ εκεί, όχι, γίνε κακός! ;)

Thrass said...

Γουίκα,

Απ' όλα έχουμε, κι υπομονή έχουμε. Κι αφού είσαι "νομάς-τσιγγάνα", αλλά και σχετικά νέα blogger, μαζί σου σίγουρα θα τη χρειαστούμε.

Δεν ξέρω, νομίζω ότι το κείμενο είναι για διάφορα ταξίδια. Έτσι μ' αρέσει να το βλέπω εγώ, τουλάχιστον. Αν ήταν μόνο για το κρεβάτι των κοριτσιών, θα έγραφα για ταξίδια που έκανα. Και ούτε που θα χρειαζόταν να περάσω τον Ατλαντικό.