Η μεγάλη κρίση- OK, now what?
Η οικονομική κρίση που κτύπησε την Ελλάδα φέρει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα είναι ότι η οργάνωση της χώρας μακροπρόθεσμα θα εξορθολογιστεί. Δε θα αναλύσω τις συνέπειες εδώ, βαριέμαι, το κάνουν άλλοι. Το μειονέκτημα είναι ότι το μεταβατικό στάδιο θα είναι επίπονο και ακαθόριστης διάρκειας.
Αυτό το μεταβατικό στάδιο είναι που με απασχολεί εδώ.
Ως μέλος της επιστημονικής και τεχνολογικής κοινότητας της χώρας, νιώθω λίγο σαν μουνί που χτενίζεται τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται. Η χώρα βουλιάζει, οι νέοι θα μείνουν άνεργοι, οι γέροι τους χωρίς σύνταξη για να τους στηρίξουν. Αυτό θα είναι το μεταβατικό στάδιο, τα έχουμε δει κι αλλού. Κι εγώ θα κάθομαι να μελετάω χαοτικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας και εφαρμογές επόμενης γενιάς; Σύντομα, πολλοί συμπολίτες μου δε θα έχουν να φάνε. Μήπως αυτή τη στιγμή είμαι βάρος για τη χώρα μου;
Κάνοντας την αυτοκριτική μου, οφείλω να είμαι τίμιος ως προς τη θέση μου. Είμαι εργατικό δυναμικό πολυτελείας, όταν το στοίχημα είναι η επιβίωση. Είμαι το κερασάκι στην τούρτα, όταν τούρτα πλέον δεν υπάρχει και σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε κυρίως πιάτο.
Η στιγμή θα έρθει που θα μπορώ να γίνω πάλι πολύτιμος για τη χώρα μου. Μετά τη σταθεροποίηση, που θα έρθει πάλι η ανάπτυξη και ο καιρός των μακροπρόθεσμων και σοβαρών επενδύσεων. Αλλά ως τότε τι;
Εγώ, κι όλοι όσοι ανήκουν στο κλαμπ, έχουμε τρεις επιλογές.
1) Παραμένουμε στην Ελλάδα και ψάχνουμε μια τρύπα να χωθούμε ώστε να επιβιώσουμε.
Να ακολουθήσουμε δηλαδή τη συνήθη τακτική που ακολουθούσαμε σαν τομέας ως τώρα. Είδαμε όμως που οδήγησε αυτός ο δρόμος. Δεν είναι το στιλ μου αυτός ο δρόμος, αλλά δε θα κατακρίνω κι όποιον τον ακολουθήσει. Οι γονείς μας αυτό μάς δίδαξαν, αυτό ξέρουμε, αυτό εμπιστευόμαστε.
2) Φεύγουμε στο εξωτερικό.
Εκεί μπορούμε να συνεχίσουμε την εξέλιξή μας, με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις από ό,τι είχαμε ποτέ εδώ. Θα μπορούμε πάλι να νιώθουμε κυρίαρχοι της ζωής μας και της εργασίας μας κι όχι ακολουθητές των εξελίξεων. Μπορούμε να μαζέψουμε χρήματα και να στέλνουμε στους δικούς μας, οι δουλειές μας στο εξωτερικό είναι καλοπληρωμένες. Η επιπλέον εμπειρία που θα κερδίσουμε σε χώρες τεχνολογικής και επιστημονικής αιχμής θα μας επιτρέψουν να επιστρέψουμε όταν οι καιροί είναι καλύτεροι, που θα είμαστε πάλι χρήσιμοι, βελτιωμένοι και πιο έτοιμοι από ποτέ να βοηθήσουμε.
3) Παραμένουμε στην Ελλάδα και γινόμαστε κομμάτι τής λύσης τού προβλήματος.
Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Βάζουμε τα δυνατά μας για να φέρουμε λεφτά στη χώρα. Στρωνόμαστε στη δουλειά και κτυπάμε ό,τι ερευνητική ή τεχνολογική επιχορήγηση
προσφέρει η Ευρώπη (CORDIS) ή οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός. Στίβουμε τα μυαλά μας μέχρι να κατεβάσουμε ιδέες για υπηρεσίες ή προϊόντα που μπορούμε να εξάγουμε. Αν πετύχουμε, θα φτιάξουμε τις ζωές μας, αλλά θα φέρουμε και λεφτά στον τόπο.
Αυτή η τρίτη επιλογή είναι ιδιαίτερα δύσκολη, επειδή αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν πολλές ερευνητικές ομάδες ή εταιρείες στη χώρα που έχουν μάθει να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να περιμένουν λεφτά από το δημόσιο. Συνεπώς δεν υπάρχει οργάνωση και εμπειρία. Αλλά γίνεται, όλα τα ωραία από κάπου ξεκινάνε.
Ως μέλος τού τυπικά πιο μορφωμένου κομματιού τού πληθυσμού της Ελλάδας, το έβρισκα πάντα αξιοπερίεργο που τα πανεπιστήμιά μας και οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας περίμεναν από τούς πολιτικούς να λύσουν τα οικονομικά μας προβλήματα. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη οξυδέρκεια για να καταλάβει κανείς ότι τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα απαρτίζονται από καραγκιόζηδες και άτομα περιορισμένης ευφυίας. Αλλά αν εμείς περιμένουμε τη λύση από αυτούς, αυτό τι μάς κάνει εμάς;
Η γνώμη μου είναι λοιπόν, ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε τον αγώνα στις πλάτες μας. Εμείς από το μετερίζι μας. Ο κάθε άλλος εργασιακός τομέας, από το δικό του μετερίζι. Αλλιώς, αν δεν καταφέρουμε να γίνουμε χρήσιμοι ούτε τώρα, ας μη μας κάνει εντύπωση όταν αρχίσουν να μάς συμπεριφέρονται σαν να είμαστε εμείς το πρόβλημα.
Καλή τύχη και καλό κουράγιο σε όλους. Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι έχουμε μπροστά, είμαι σίγουρος ότι δε θα χρειαστεί να περιμένει για πολύ.
12 comments:
Ποιο μετερίζι; Έξω ή αλλαγή καριέρας. Αν έχουν λίγο νου στη κυβέρνηση θα πρέπει να κρατήσουν μόνο την έρευνα με πρακτικές εφαρμογές και όλους τους υπόλοιπους να μας ξαποστείλουν. Άντε να δείξουν και κάποια κοινωνική ευαισθησία δίνοντάς μας ένα περιθώριο μέχρι το τέλος του χρόνου.
Γειά σου Thrass. H τρίτη λύση είναι η καλύτερη. Εγώ δεν έχω προς το παρόν τρόπο να φέρω λεφτά στις Μυκήνες αλλά έχω τρόπο να σώσω λεφτά. Ετοιμάζω ένα ισότοπο για δωρεάν γαλλικά, δες flenet.gr Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταπιώ με τίποτα είναι το ενοχικό σύμπλεγμα που προσπαθούν να μου εγκαταστήσουν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι.
Για τις Μυκήνες λοιπόν και μόνο....
GGL,
Ας πούμε ότι αντί για αλλαγή καριέρας θα πρέπει να γίνει τουλάχιστο μια προσπάθεια "προσαρμογής". Δεν είναι και αδύνατο, αρκεί να το πάρει απόφαση κανείς.
Ντιάνα,
Αυτό είναι πραγματικά πολύ χρήσιμο, ειδικά για αυτούς που σκέφτονται να μεταναστεύσουν στη Γαλλία! Αλλά προς το παρόν ο μη γαλλόφωνος δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα, ελπίζω να έχεις σχέδιο σταδιακής προσέγγισης.
Thrass, μόλις τώρα ανακάλυψα το blog σου, μέσω το blog του oldboy. Είμαι ο Ανώνυμος Φιλελεύθερος και μπορείς να θεωρήσεις τον εαυτό σου νονό μου. Ευχαριστώ για την στήριξη, αν και νοιώθω ότι βγαίνω αιματοβαμένος μέσα από την αρένα των σχολίων των post του ob. Το να αμφισβητήσεις τον Μαρξ στην Ελλάδα, είναι σαν να αμφισβητείς τον Κεμάλ στην Τουρκία.
ΑΦ
H... για εκείνους που θα ήθελαν να μελετήσουν μερικές από τις αρκετές επαναστάσεις της Γαλλίας ή γαλλική λογοτεχνία. Οσο για τους μη γαλλόφωνους πράγματι σκέπτομαι να το πλαισιώσω με ένα μπλογκ. Θα δούμε αν αντέξω πρώτα- πρώτα. Γράφε μας πιο συχνά όμως....
Ανώνυμε Φιλελεύθερε, καλώς ήρθες!
Καταρχάς στο υπογράφω ότι ο ίδιος ο Old Boy είναι και γαμώ τα άτομα, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι συχνά διαφωνώ μαζί του. Και νομίζω ότι οι σχολιαστές του έχουν γενικά πολύ καλό επίπεδο, σίγουρα καλύτερο από το επίπεδο που συχνά έχει να αντιμετωπίσει ένας φιλελύθερος στο εργασιακό του περιβάλλον. Οπότε, η συμμετοχή στις οικονομικές συζητήσεις τού blog τού OB είναι κάτι σαν προπόνηση πριν να ξαναβγούμε στο λάκκο με τα λιοντάρια!
Όπως ίσως θα δεις, στο blog μου τα θέματα είναι σπανίως οικονομικής ή πολιτικής φύσεως. Τώρα τελευταία, απλώς έτυχε να είναι έτσι. Stay around though!
Ντιάνα,
Πολύ σωστά. Και πού ξέρεις, ίσως κάποτε έρθει και στη χώρα μας ο Διαφωτισμός!
Ναι, δε γράφω συχνά πια, γιατί αφιερώνω πολλή ενέργεια στη δουλειά μου και δεν περισσεύει. Καλό είναι κι αυτό, γιατί το διασκεδάζω. Θα δούμε πώς θα πάει. Είναι ωραίο πάντως να λείπω σε κάποιους.
Ναι, Thrass έχεις δίκιο. Ειδικά για τον oldboy, αυτό που λες, μου είναι απολύτως προφανές
ΑΦ
να την κάνω ξεχωριστά ή όχι τελικά; αποφάσισες, να ρίξουμε τα χαρτιά, ή να αναποδογυρίσω φλιτζάνι;
αυτο που γινεται τωρα εχει ξαναγινει.υπαρχουν οι ιδιες συνθηκες,οικονομικες-κοινωνικες με το διαστημα του μεσοπολεμου.κομματα οπως το ΛΑΟΣ σε ολη την ευρωπη θα πουλησουν γονιδιακη υπεροχη,ο κοσμος θα τους ακολουθησει,προτιμωντας να ξορκισει την απελπισια που γεννα η φτωχεια,την ελλειψη ελπιδας για καλυτερη ζωη.κηρηγματα φυλετικης καθαροτητας,μισους προς τους ξενους,ουρλιαχτα αντι ανεχτικοτητας σε διφορετικα χρωματα επιδερμιδων η αποψεων θα επικρατησουν.πρεπει παντα να υπαρχει ενας εχθρος και ο φοβος.θα φροντισουν τα μμε για αυτο.οχι γιατι θα το χουν σχεδιασει αλλα επειδη θα νομιζουν οτι ετσι θα μπορουσε αυτο το οικονομικοκοινωνικο καθεστως,μιας αγορας χωρις κανονες να επιβιωσει.αφου παρουν την εξουσια για να αποκτησουν λαικο ερεισμα θα περιχαρακωσουν τις οικονομιες.ο οικονομικος προστατευτισμος που θ ακολουθησει θα υποστηριχθει με κιτς ιδεολογικους προσδιορισμους.οι δημοσιες επενδυσεις θα αυξηθουν επειδη οι στρατιωτικες δαπανες θα κριθουν αναγκαιες,ετσι θα προσπαθησουν να τονισουν το εγω οπως καποιος αγοραζει μεγαλο αμαξι για να κρυψει ποσο λιγα ειναι τα γεννητικα του κληροδοτηματα. ο προστατευτισμος αυτος θα δημιουργησει ανταγωνισμους.
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΙΣΟΣ,ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΤΗ ΒΡΩΜΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ. ΦΟΒΑΜΑΙ
Φίλε μου, συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες. Μόνο με την ελεύθερη αγορά τα χαλάμε λίγο, η μετανάστευση προς τα μέσα συμφέρει την ελεύθερη αγορά: το επιπλέον εργατικό δυναμικό βραχυπρόθεσμα/μεσοπρόθεσμα μειώνει τούς μισθούς (αφού υπάρχει περισσότερη προσφορά για κάθε θέση εργασίας), ενώ μακροπρόθεσμα βοηθά στην αύξηση της πίτας (για όλους) με τη δική του συνεισφορά. Επιπλέον, αυξάνουν τη ζήτηση των προϊόντων ως καταναλωτές.
Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί οι μετανάστες βοηθούν στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος (όσοι είναι νόμιμοι).
Δεδομένου ότι προσελκύουμε μετανάστες χαμηλής ειδίκευσης, οι μόνοι που στην πραγματικότητα πλήττονται άμεσα από τη μετανάστευση είναι αυτοί που τούς ανταγωνίζονται για δουλειές.
Οπότε (απλουστεύοντας σε πρώτη προσέγγιση ως προς το γενικευμένο πρόβλημα υπερπληθυσμού) το προφίλ τού "εύκολου" ρατσιστή είναι το εξής: νέος ή μεσήλικας (μη συνταξιούχος), με δουλειά που μπορεί να την κάνει κι ένας μετανάστης.
Αλλά δε διαφωνώ προς αυτό: οι μετανάστες είναι ο εύκολος στόχος και τα ΜΜΕ μπορεί να στρέψουν τα βέλη εναντίον τους για να μιλήσουν τη γλώσσα τού λαού, που βλέπει τη δουλειά του να απειλείται. Και, επιπλέον, το διαίρει και βασίλευε είναι γνωστή τακτική.
Για τα στρατιωτικά, θα δούμε πώς θα πάει. Αν αποφύγουμε τον πόλεμο, θα είμαι ευχαριστημένος από αυτήν την πλευρά.
Στο ότι έχουμε μπλέξει σε κωλοκατάσταση, συμφωνούμε απολύτως, ακόμη κι αν διαφωνούμε στις λεπτομέρεις ή στο πώς αυτό διορθώνεται. Για το ότι Ελλάδα είναι ίσως στη χειρότερη θέση από όλους τούς δυτικούς, σίγουρα δε μάς φταίνε οι μετανάστες -δικό μας επίτευγμα είναι. Όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο.
ΥΓ. Γράφε ένα διακριτικό στα σχόλιά σου, για να φαίνεται σε ποιόν απαντώ.
φιλε μου,
δεν πιστευω στην αυτορυθμιση της αγορας.γεννα δυστυχια.η κριση του 1870 χαρακτηριστηκε απο ρομαντικους εθνικισμους και οδηγησε πρωτα σε περιφεριακους πολεμους και μετα στον 1 παγκοσμιο.η κριση του 1927-29 οδηγησε στον 2 παγκοσμιο.δεν πρεπει ακομα να ξεχναμε οτι οι ανισορροπιες τις αγορας εχουν πιδρασεις σε ανθρωπους.δεν μπορω να δεχτω οτι πρεπει να πεθανουν καποια εκατομυρια ανθρωποι για να μην υπαρχει προβλημα υπερπροσφορας εργασιας.ας εκτελεσουμε ,αν ειναι ετσι, ολους τους ηλικιωμενους κι εχουμε λυσει το ασφαλιστικο.
ακομα ομως κι αν πιστευα στην αυτορυθμιση της αγορας,θα θελα κανονες.οχι μιζες ,συμφωνιες κατω απ το τραπεζι,οχι αυτος ο αχταρμας συμφεροντων οικονομικων,εκτελεστικης ,νομοθετικης,δικαστικης εξουσιας και μμε.
προτιμω αν και δεν τη πιστευω ελευθερη αγορα αντι τη μπασταρδη κατασταση που τωρα ζουμε
Bee,
Θα έβλεπα πιο συμπαθητικά τον κεντρικό σχεδιασμό, αν είχα οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στους σχεδιαστές. Δεν έχω καμία απολύτως (ούτε στους αντίστοιχους Aμερικάνους, btw). Οπότε δε συμφωνώ.
Για την υπερπροσφορά εργασίας, μακάρι να είχα κάποια λύση. Δεν έχω. Κανείς δεν έχει, αυτήν τη στιγμή. Οι Δυτικοί πήραν γρήγορα χαμπάρι τι γίνεται και σταμάτησαν να κάνουν πολλά παιδιά, οι Ασιάτες δυστυχώς άργησαν πολύ να ακολουθήσουν (και τα αποτελέσματα φαίνονται εδώ και τουλάχιστον 30
χρόνια), ενώ οι Αφρικανοί ακόμη δε σταματάνε. Και μετά φταίνε οι Δυτικοί.
Το αστείο είναι ότι οι Δυτικοί πρακτικά αντικατέστησαν τα παιδιά τους με μετανάστες, γιατί αλλιώς το ασφαλιστικό τους θα είχε ήδη καταρρεύσει. Δηλαδή όσο πιο πολλά καταλαβαίνεις, τόσο πιο μαλάκας βγαίνεις στο τέλος.
Για τούς συνταξιούχους τώρα τι να πω, αυτοί τα 'κάναν έτσι, ας πληρώσουν και αυτοί. Ένα "ανθρωπιστικό" σύστημα που δεν πατάει σε καμιά ρεαλιστική βάση, είναι λογικό κάποια στιγμή να καταρρεύσει. Και να μην κλέβαν τα ταμεία, πάλι θα κατέρρεε, απλώς λίγο αργότερα. Το ίδιο θα γίνει και με το αμερικάνικο, αν δε λάβουν μέτρα πολύ σύντομα. Αλλά ελπίζω εκεί να το καταλάβουνε.
Τι να σού πω, όσο κι αν πιέζουμε τούς εργαζόμενους να δίνουν το μισό μισθό τους για να πληρώνονται συντάξεις, κάποια στιγμή κι αυτοί θα σιχτιρίσουν. Ήδη υπάρχουν στα ελληνικά πανεπιστήμια 2500 (νομίζω) υποψήφιοι διδάκτορες που δεν παίρνουν μία, γιατί -μαντεύω εγώ- ότι τα λεφτά που τούς αναλογούν πηγαίνουν στις συντάξεις τού Λοβέρδου. Αλλά προκοπή έτσι δε θα δούμε.
Post a Comment