Ποίημα/ Η σελίδα 123

Έλαβα προσκλήσεις για δυο παιχνίδια. Στο πρώτο, η Dianathenes με προσκάλεσε να γράψω ένα αγαπημένο ποίημα. Επειδή όμως την ποίηση δεν την καταλαβαίνω, εκτός αν είναι μελοποιημένη, καταφεύγω στην καταγωγή μου και τσι μαντινάδες:

Εγώ μια αγάπη αγαπώ,
μία για το θεό μου,
με τσ' άλλες παίζω και γελώ,
και χάνω τον καιρό μου.

(από τον Πατούχα τού Ι. Κονδυλάκη)

--*--

Στο δεύτερο παιχνίδι, ο Σκιές Μιλάν με κάλεσε ν' αρπάξω το πρώτο βιβλίο που θα έβρισκα μπροστά μου και να αντιγράψω από τη σελίδα 123 τις περιόδους 6-8. Δυστυχώς, το Συμπόσιο του Πλάτωνα δεν έχει σελίδα 123, ο Πέπλος τού Κούντερα έχει αλλά είναι κενή, οπότε θα την πληρώσει ο Μιχαήλ Ταλ. Αντιγράφω όλο το κομμάτι που αντιστοιχεί στις περιόδους 6-8, ώστε να βγάζει ολοκληρωμένο νόημα:

However, in our game Fischer first wrote down the move 22 Rae1!, without doubt the strongest, and wrote it not in his usual English notation but in European, almost Russian! Then he not very deftly pushed the scoresheet towards me. "He 's asking for an endorsement", I thought to myself, but how was I to react? To frown was impossible, if I smiled he would suspect "trickery", and so I did the natural thing. I got up and began to calmly walk up and down the stage. I met Petrosian, made some joke to him, and he replied. The 15-year-old Fischer, who was essentially still only a large child, sat with a confused expression on his face, looking first at the front row of the spectators where his second was sitting, and then at me. Then he wrote down another move 22 Qc6+?. (...)
I held on to my extra piece and adjourned the game in a won position. When I later asked Fischer why he hadn't played 22 Rae1, he replied: "Well, you laughed when I wrote it down!"

Mikhail Tal, The Life and Games of, Everyman Chess 1999.