O αποσιωπημένος εραστής

(Στο Ηotel Memory, το θέμα αυτή τη φορά ήταν "οι αποσιωπημένοι": να γράψουμε για κάποιον που, λόγω συγκυριών, δεν κατάφερε να γίνει όσο γνωστός άξιζε. Επειδή όλοι οι γνωστοί μου είναι ήδη σταρ ή απλώς κρύβονται, δεν ξέρω κανέναν τέτοιον. Οπότε έγραψα μια σχετική ιστορία.
Στο δωμάτιο του Ουόνκο τού Λογικού μπορείτε να βρείτε τη vanilla version τού κειμένου, ενώ το εδώ κείμενο είναι patched με κάποιες μικροδιορθώσεις.)

Ο θάνατος του διφορούμενου

Ο Αντίνοος, όπως και οι υπόλοιποι μνηστήρες, πολιορκούσε την Πηνελόπη για πολύ καιρό. Εκείνη, το σύμβολο τής μονογαμικής πίστης, απέρριπτε όλες τις προτάσεις και ο πόθος μέσα του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα.

Μπορούμε να φανταστούμε ότι κάποια άνοιξη η καρδιά τής Πηνελόπης μαλάκωσε και κάλεσε τον Αντίνοο στο δωμάτιό της για να τα πούνε. Ήταν πολύ αγχωμένος όταν κτύπησε την πόρτα της, αλλά ηρέμησε μόλις την είδε ντυμένη ιδιαιτέρως γυμνά· “Αυτό το ντύσιμο είναι ο θάνατος του διφορούμενου”, σκέφτηκε.

Λίγη ώρα αργότερα ανέπνεαν βαριά ο ένας πλάι στον άλλο, αποκαμωμένοι από την ερωτική πάλη. Τότε μπορεί να τού είπε, αλλά μπορεί και να μην τού είπε: “Όση ώρα κάναμε έρωτα, φαντασιωνόμουν τον Οδυσσέα.”

Ρέγκες

Την επoμένη, ο Αντίνοος κάτι μού ψέλλισε στο κινητό για τα καθέκαστα. Ήταν για να τον κλαίνε οι ρέγκες. Πρότεινα καφεδάκι στο Θησείο, ώστε να μού τα πει από κοντά. (Το Θησείο τού άρεσε, γιατί έβλεπε στην Ακρόπολη. “Aν ποτέ γίνω βασιλιάς τής Ιθάκης, η Ακρόπολη θα πέσει στα χέρια μου σε dt”, κόμπαζε συχνά.)

Στο βαγόνι τού μετρό, στον πηγαιμό για το Θησείο, μια γραφική κυρία τριγυρνούσε με κάτι φυλλάδια στα χέρια. “Σε ποιόν θεό πιστεύετε;”, μας ρώτησε απότομα. Το φιλαράκι μου είναι συνήθως πολύ προσεκτικό με το τι λέει και σε ποιόν, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες κατέρρευσε: “Στο Δωδεκάθεο…”

Αυτό που ακολούθησε θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου. Ντουζίνες χριστιανοί, μουσουλμάνοι, άθεοι, ή δεν ξέρω κι εγώ τι ήταν, γελούσαν τρανταχτά με τον Αντίνοο γιατί πίστευε στο Δωδεκάθεο, γελούσαν βέβαιοι ότι είχαν δίκιο –ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί- κι εκείνος άδικο, τον θεωρούσαν γραφικό ακριβώς όπως εγώ είχα θεωρήσει γραφική την κυρία με τα φυλλάδια, κι ο θόρυβος από τα γέλια κάλυψε τα πάντα -τα πάντα!

Στην επόμενη στάση, ακριβώς πριν η πόρτα τού βαγονιού κλείσει, ο εραστής τής Πηνελόπης όρμησε έξω και χάθηκε μέσα στο πλήθος.

Ιθάκη

Υπάρχουν τόσες ερωτήσεις που θα ήθελα να θέσω στον Αντίνοο. Η ομηρική Ιθάκη είναι η σημερινή Ιθάκη, η Λευκάδα ή η Κεφαλονιά; Και τι ήθελε ο ίδιος πραγματικά; Να γλεντάει την Πηνελόπη ή να αναγνωριστεί ως άξιος επιβήτορας; Το κορμί τής Πηνελόπης ή την ψυχή της; Την Πηνελόπη ή το θρόνο; Κι αν τα ήθελε όλα, προσπάθησε πραγματικά για όλα ή για ένα; Αντίνοε, άσε τα μισόλογα και μίλα καθαρά.

Αλλά δεν τον ξαναείδα ποτέ από τότε. Χάθηκε μέσα στο πλήθος. Χάθηκε μέσα στο πλήθος.



---------------------------------
ΥΓ. Υπό τούς ήχους των Puressence. Έμφαση στα “India” και “I Suppose”.
YΓ2. Η εικόνα είναι λεπτομέρεια από το "Penelope and the suitors" (1912) τού J.W. Waterhouse. Είναι public domain.